Spacer

Wyszedłem, by z nią pogadać i rozprawiać nad pójściem w pewne miejsca

Kolejny raz nie czułem czaru i nie miałem w rękach jej kruchego serca

Miała plan i schematami podchodziła do mnie mówiąc nieprzerwanie

A ja słuchałem i ciekawy tego dręczony również przez zakłopotanie

Patrzyłem prosto w jej oczy, ale mój wzrok ich wcale nie przebijał

To nie ja, ona pyta czy to mój brat, ja na to, że to ja co przegrał

Wstaliśmy z ławki i w kierunku sklepu idąc skrupulatnie równoczesnym krokiem

Kupiłem sok i sprzedawczyni nie wydała reszty, darujmy sobie z tym groszem

Trzymałem ją za rękę przez większość czasu, który razem spędziliśmy

I mijaliśmy wciąż restaurację, ale jednak w sumie głodni nie byliśmy

Było pięknie, choć z początku nie ufała mi oddalając moje ręce

Gdy pragnąłem przebadać jej opalone ciało dotykając każde miejsce

I nie zdawałem sobie sprawy jak łatwo można osiągnąć to czego się pragnie

Choć napierają negatywne myśli bawiłem się z nią ciągle i bezkarnie

Nie wiedziałem dokładnie czego chcę, bo nie dopuszczałem takich myśli

Ale miałem w głowie fantazje od których głowie się po prostu pierdoli

Ja jako szesnastoletni dzieciuch chciałbym zmienić świat cały stworzony

A jedna kobieta zabiera dech z płuc, gdy całuję ją i liżę rozmarzony

Idąc z nią robiłem z siebie głupka, by uśmiechnęła się raz a szczerze

Tańczący, wpatrzony w jej oczy ponownie się rodzący poeta w swej wierze