. . .

Miałaś być tu przy mnie i mnie kochać

Chcę się w każdym momencie spotkać

Nie wiesz co się ze mną teraz dzieje

Hormony nie pozwalają mi żyć! Szaleję!

Zabijam się i tego nie chcę i nie chcę!

Coraz większa przepaść w tej udręce

Rozpierdala mnie wciąż zziębnięte serce

I nie widzę światła w owej ciężkiej męce

Kurwa! Nie chcę żyć przecież bez Ciebie

Błagam o sens,o życie, o wyzwolenie

Dlaczego?! Cały czas czuję beznadzieje

Bez Ciebie tracę grunt, samotnie głupieję

Byłaś mą jedyną szansą pośród tłumu

By bezradność zamienić na wolność rozumu

Przecież razem tak bardzo było pięknie

Czasami smutniej, ale poniekąd majętnie

Zawsze byłaś mi najbliższa, najmilsza

I wśród wielkich tłumów najpiękniejsza

Slepo ufałem i nie umiem nie kochać

Ale nie chcesz się już ze mną spotkać...