Czekam aż napiszesz i z każdym dniem to samo jest
Czuję pustkę i ciągłą energię, która oczekuje na twój gest
Dajesz mi nadzieje, by później nie dawać znaku życia
Kiedy kolejny sms wysyłam pisząc pełen przejęcia
I przez cały dzień cisza, choć obiecałaś, że napiszesz
Czy igrasz ze mną, jesteś zajęta, a może już nie żyjesz?
Nie mam wpływu, więc zapał przeradza się w obojętność
Idę w swoją stronę, gdzie znów pochłania mnie ciemność
Zanika sens, jestem pełen agresji i wewnętrznych sprzeczności
Gdy słyszę ciągłe rozkazy, które odbierają mi wartości
Zatruwają dusze, by zamiast wniknąć w świat naturalnie
Uschematyzowała się rozpadając i upadając w otępienie
Słyszę ciągłe krzyki pełne toksyn zamiast poczuć zrozumienie
Pytam, gdzie jest moje stado, w którym poczułbym odrodzenie
Zwane punktem odniesienia kiedy piszę dla siebie egzortę
Nie ma, więc podnoszę wzrok i stawiam na nową kartę
Ale ta się drze, a jej kawałki lecą i wpadają w przełyk
Czuję mdłości i krztuszę się chcąc wydobyć ostatni krzyk
Nastaje cisza, więc idę dalej wciąż krętymi ścieżkami
Próbując być szczęśliwym, ale spotykam się z niepowodzeniami
Dopóki żyję nie pozwolę, bym utracił to co posiadam
Nie tylko ja na tym świecie jestem, więc nie jestem sam
A to powód do radości, bo nie tylko ja jestem w takiej sytuacji
Wiele osób nie może wytrzymać, lecz poddaje się substancji
Alkohol, narkotyki, dopalacze i inne niszczące okropieństwa
Niektórzy to biorą, a ja nie chcę doprowadzać się do szaleństwa
Idę swoim torem i może gorszych tras już dla mnie nie być
Plując krwią znienawidzony nadal będę chciał i kochał żyć!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Odwiedzaj mnie częściej! :)