W mych snach

Widzę Ciebie całą skromnie ubraną w kwiaty

Twoje piersi i miejsce intymne zasłaniają płaty

Dookoła pełno gwiazd jest, Ty jedna najpiękniejsza

Jesteś drobna jakby z nich wszystkich najmniejsza

A świecisz najjaśniej jak Gwiazda Polarna

Oświetlasz serce, rozjaśnia się jego esencja czarna 

I pada deszcz a Ty kolorujesz jego kropelki

I promienieją kałuże a drewno zamieniasz w wafelki

Liście drzew w cukierki i świat staje się żywy

Szarość nabiera barw przez świateł Twoich wpływy

Plącza pędzą ku Tobie i wirują jak w karuzeli 

Zataczają koła a każdy kwiat chichocze - się weseli 

Tani produkt

Mam wrażenie że jestem nikim tanim produktem społeczeństwa

Te myśli które mnie wciąż dręczą doprowadzają do szaleństwa 

Nie potrafię nic zmienić, chciałbym zacząć od siebie 

Tyle razy próbowałem i pikowałem w dół pozostając na glebie 

Nie jak pełen witalności człowiek tylko jak ledwo żywy prawie trup 

I patrzę się tępymi oczami na świat wbity w ziemie jak słup 

Nie potrafię żyć normalnie tylko przeżywam obok sytuacje skrajnie 

Przytłacza mnie wszystko co sprawniejsze i czuję się marnie 

Nie wykrzeszę z siebie większego płomienia - a tylko taki by przeżyć

Choć widać po mnie że jestem smutny że wolałbym już nie żyć 

Ale jest pewna zasada nie poddawać się nigdy być bohaterem 

Płynąć przez sztorm i wielkie fale siedząc stoicko za sterem 

Początek miłości

Podobało mi się jak przed knajpą staliśmy

I Cię przytuliłem do swego serca i rozmawialiśmy 

Byłaś gorąca jak wulkan, który kipiał uczuciami 

Przepływała w nim lawa , z serduszków kształtami 

I malowała we wnętrzach tęczę z różnymi odcieniami

Które jasnością przebijały żyły swymi barwami 

Wszystkie z gwiazd świecą ale jedna jest wyjątkowa

Niczym gwiazda polarna, aż reszta z nich się chowa

Gdy Cię poznałem to odmieniłaś moje życie 

Oczekuj moja Luba na moje przybycie 

Będę szedł za głosem serca wprost przed siebie 

Wiem już dla kogo mam żyć, tylko dla Ciebie 

To tam gdzie największe ciepło bije dla mnie 

Wtedy wiem gdzie jesteś, czuję się normalnie 

Paulinko tak bardzo bym chciał Cię dotknąć i za rączkę złapać

I musnąć Cię w usta, Twe oczy zdziwione co w ruchu wyłapać

Nagle utkwiłyby na mnie, na moich oczach zamkniętych

I czułabyś wzdłuż Twych pleców od mych rąk przejętych

Miły dotyk, który by pobudził ciało Twoich pragnień ukrytych w sobie

Bo jesteś wyjątkowym aniołkiem, bijesz blaskiem w każdej dobie 

A w nocy jesteś jak ogień, nadziei moich pochodnia

Zaprzeczyć temu że jesteś cudowna to czysta zbrodnia

Nowonarodzony przez miłość

Gdy tylko pomyślę o Tobie od razu zaczynam inaczej oddychać

Serce szybciej bije, robi mi się cieplej i tylko wzdychać i wzdychać 

Wiem że masz to na uwadze że wszystko się za szybko dzieje

Ale nie mogę się powstrzymać, na myśl o Tobie we mnie szaleje 

Serce i myśli, a wnętrze staje się radością kwitnące dla świata 

Jakbym się narodził i umiał tylko powiedzieć jak dziecko: mama i tata

To ja nowonarodzony mówię: Ty i tylko Ty, bo jesteś wyjątkowa

Od razu się zakochałem, do Ciebie podnosi się moja głowa 

Bo jesteś najpiękniejsza, a gdy Twoja twarz się rozpromieni

Przebija się przez ciemności mej duszy i moje wnętrze się mieni

Twoje oczy jak gwiazdy dają światło i powodują że się rumieni

Wszystko co powstało dzięki Nim jak na Ziemi - plącza zieleni

To u mnie uczucie, mroźna planeta przy Tobie w życie rozkwita

Stopniał lód, zamienił się w pot od gorączki miłości i Ciebie wita

Jestem najszczęśliwszym człowiekiem od kiedy Cię poznałem

I wiem że się tylko nie zauroczyłem, a też od razu zakochałem

Moja miłość

Każda chwila bez Ciebie jest wiecznością

Jesteś największą słodyczą - moją miłością

Darząc mnie uśmiechem uszczęśliwiasz serce moje

A gdy Ci smutno to cierpimy wtedy we dwoje 

Kiedy ofiarowujesz mi swe serce czuję się spełniony 

Największe płynie ukojenie kiedy Twym uczuciem jestem obdarzony 

Działasz na mnie jak lekarstwo na umęczoną duszę

Jesteś potrzebna jak człowiekowi woda kiedy smakuje suszę

Jednocześnie jesteś zaraźliwa jak szaleńcza choroba

Kiedy się zbliżymy do siebie biją nasze serca oba

Pożądam Twej duszy, nie możesz być nieśmiała 

To jest grzech nieważne co byś sobie pomyślała 

Szanuję Ciebie we wszystkich Twoich przejawach

Więc rób przy mnie co chcesz nie zjadaj się w obawach 

Potrzebuję Cię, ponieważ kocham Cię jak nikt inny

I czuję to całym sercem jak jakiś poeta słynny 

Troszczę się i jestem odpowiedzialny za Ciebie

Ty masz się przy mnie czuć niczym anioł w niebie 

Jesteś dla serca magnesem smutków i radości

Chcę więcej ciepła, które dajesz, chcę więcej wzajemności

Na łamach uczucia, chcę dźwigać Twe problemy mocą miłości

Kiedy tęsknię jeszcze bardziej doceniam pełen cierpliwości 

Gdy zabraknie mi wszystkiego co mam zostaje myśl o Tobie

Nawet gdy nie mam już nadziei i jestem jak w żałobie 

Ty umacniasz mnie do czynów wielkich jak himalajskie góry 

Choć lecą na mnie problemy niczym krople deszczu z chmury

I uderzają jak pioruny powodując wielkie zmartwienie 

To dzięki Tobie staję się twardy jak skały i w sercu mam płomienie

Powodujesz mych narastających nerwów ciche ukojenie

Pojawia się uśmiech, bo jesteś lekarstwem na uspokojenie...

Kwiat płomieni

Byłaś jak marzenie - kwiat płomieni 

Wyrwałem z ziemi korzenie w dni jesieni 

By zimę przetrzymał tańcząc żywiołowo

Nie sobie kimał, był żywy jak słowo

Które Ci wyszeptałem żebyś rozkwitała

I swym ciałem płaty ognia trzymała

Jesteś jak słońce w ciemnym ogrodzie

Promienie rosnące na ziemi i w wodzie 

Chodzi o kałuże która Cię odbija 

I Zmętniałe róże bo zima zabija 

Ale Ty powodujesz że kwiaty powstają 

Zgarbione kolorujesz i Proste się stają

Uśmiechają do Ciebie, Twego blasku

Czują się jak w niebie a nie w potrzasku 

Dlatego Cię zabrałem, bo jesteś delikatna 

I w sercu Cię schowałem i stałaś się szkarłatna 

Rozpalasz mą duszę, bez Ciebie zgaśnięty

I serce swe kruszę, jako człowiek przeklęty

Wojownicy przed walką

Wieje zimny wiatr, wiruje w powietrzu śnieżyca

Stają na przeciw siebie wojownicy, mają zimne lica

Pełnia księżyca na gwieździstym niebie 

Noc jest i już mieszkańcy poszli spać do siebie 

Ktoś gra na trąbce jednostajną melodię bitewną

Walą w bębny, ciepło unosi się z ust w parę zwiewną 

Na przeciw siebie do bitwy się przygotowują 

Wojowie uderzają mieczami w tarczę i tym prowokują 

Się wzajemnie, warczą, kto pierwszy ruszy

Zastanawiają się krzycząc do siebie aż bolą uszy 

Rozwścieczone bestie czekają na znak swych dowódców 

Tupią w ziemie, a Ci co uciekają mają ich za głupców 

Tu chodzi o wieczną sławę, która przeniknie kraj 

Ci co polegną w walce nie stracą honoru, dla nich czeka raj

Dorosłość to już

Dorosłość już nadeszła, przebiła się przez młodości smak

Teraz wszystko szybko musi być zrobione na znak

Mało czasu by odpocząć, tylko ciągłe harowanie

Załatwienie pobocznych spraw i odpoczynek - spanie

To co kiedyś nas cieszyło, straciło już sens swój

Teraz skupiamy się na praktyce, by wybił się rozwój

Pytam wciąż czy to się skończy mimo że się zaczęło

To zdążyło mnie już zgasić, mój uczuć żar wygięło

Jak palący się metal, który miał się jeszcze hartować

A pozostało mu zwątpienie i charakter swój szorować

By lśnił tak jak błyszczy przez cały czas do końca

Choć jest zepsuty przez wyścig robotów do słońca

Którym są pieniądze, popatrz na promienie papierowe

Każdy do nich goni, choć nie wyglądają jak nowe

A przerobione i to jest oszustwo dla oczu zdeterminowanych

Ja tak nie chcę pracować, tylko być oddany dla wierszy nieznanych

Dlatego robię swoje, idę do przodu

Nie oglądam się za siebie bez powodu

Nigdy się nie poddaję, trzymam życie w rękach

Najciężej jest wyrobić na życiowych zakrętach

Trzeba zdążyć wszystkim na szybko jak należy 

By nie zrobiła się piramida problemów, która na wysokość mierzy 

Więcej niż powinna, tak nie może być, bo musi styknąć

Po kolei wszystko, lekko puknąć i zamilknąć

Tak by się zmieściło w czasie każde wydarzenie

Bo zbyt mocne może być zdarzeń o siebie uderzenie