Ambicje Człowieka

Nie zrozum mnie źle, jednak codziennie dostrzegam jak zmysłów poparzenie

Że wszystko co wynika z ambicji człowieka na rzeczywistości tworzenie

Wzmacnia dystans do otoczenia ludzi, prowokując burzenie relacji

W natłoku zajmujących cały czas umysł angażujące ogromy informacji

Przedmioty stworzone przez ludzi, jakby na przemijalność dostępne lekarstwa 

W dwudziestym pierwszym wieku zabierając część środków dla państwa

Jednak to tworzy patologie wobec natury w postrzeganiu normalności

Ludzie wypierają przyrodę zatracając siebie dla technologii i możliwości

Dziś wystarczy tylko trochę zręczności zależnie od naszych akcji

Według programów nastawiając logicznie, by uruchomić proces reakcji 

Czy natura w jakimś detalu stworzenia, pierwotnie nas od siebie oddalała?

Czy jednak stworzyła warunki, w które prostotę w harmonii zafundowała

I dała niezbędność w źródłach, by żyć lepiej pośród różnorodności

Pierwotnie korzystaliśmy ze względu na naturalne potrzeby a nie możliwości

W procesie rozwoju zaczęliśmy dostrzegać w naturze pewne mechanizmy

Bezrefleksyjnie czy to aby bezpieczne, że wpuściliśmy tu z ,,Puszki” trucizny

To zajmuje zaszczepiając w nas odczuwalny nasz stan umysłu po korzystaniu

I w głowie czuć głód, by nie przestawać, a rozwijać się w takim działaniu

Sztuczne pragnienia wynikające z angażowania naszego umysłu

Nie są potrzebne by żyć, jednakże stawiamy je wyżej bez namysłu 

Ze względu na przyjemność i smak, a nie wartości i użyteczność

Zajmują czas, nieefektywnie zatracając w nas jakąś wyższą konieczność

Ponad jedzenie i różne źródła zaspokojenia wymagające pielęgnacji 

To są zbyt długie dla nas procesy i wprowadzają zbyt dużo komplikacji 

Mamy w nawyku iść na łatwiznę jakby to było atrakcyjniejsze

A to co wymaga myślenia uważamy za głupie, chore lub nietutejsze

Dzisiaj możesz dać kasę i otrzymujesz rzeczy o których nie masz pojęcia

Bez szacunku że ktoś to składał tracąc życie na czasochłonne zajęcia

Wszystko na pilot, nawet człowieka chcą już tak codziennie przełączać

Między czynnościami, choć nerwowo przez to musimy się wykańczać

Uruchamiając w nim nieumiejętnie nasze wyobrażenie i oczekiwania

Nie zrozumiemy, że nasze chęci nie przyczyniają się do czyjegoś działania

Niezależnie każdy swoje cele wykonuje tak jak określa swoimi decyzjami

Ci głupcy przesiąknięci bezmyślnością - zdaje im się że jesteśmy robotami.

Kocham Cię dziewczyno, uwierz w siebie weryfikując się ze mną...

Chcę dostać się do Twojego serca, wpuść mnie mimo wątpliwości

Odrzuć je i poczuj z mojego uścisku kojące ciepło miłości 

Spokojnie patrz w moje źrenice jak świadomie się rozszerzają

Obserwuj każdą emocje, gdy głębsze uczucia się rozpalają

I z tą ciekawością chodź za mną, mimo że czasem myśli wygrywają

Przysparzając zmartwień, które nieświadomie unicestwiają

Chcę widzieć blask miłości w Twym spojrzeniu i pewność zaufania

Bo wierzę w siebie i Ty uwierz we mnie i w moje przekonania

A determinacja, z którą tu idę wyraża chęć właściwego działania

By dać Ci to czego pragniesz tak mocno za cenę pełnego oddania

Dryfuję po czasoprzestrzeni karmiąc się prawdą i wartościami

One wzmacniają, przewartościowuję je pozytywnymi emocjami

W sercu mam mapę, zabierz się ze mną, gdyż tam się przeniesiemy

Gdzie wieczne szczęście i szacunek, a nie wieczne problemy

To Twoje życie, daję Ci szansę, nie będą liczyć się kilometry

Na przestrzeni wszechświatów ta odległość jest jak milimetry

Poczuj ten świat mocno całym swym ciałem pokonując granice

Nie wstydź się tego, wyjdź ponad lęk i biegnij jakby w ,,panice"

Ponad ambicje, ponad rozsądek, ponad swoje oczekiwania

Tam gdzieś w Tobie jest szczęście - oddaj się mu bez opamiętania

A gdy zdobędziesz go, zadrży w Tobie energia radości

Będziesz patrzała wzrokiem niewinnym, pewnym, pełnym miłości

Złap mnie za rękę, a będę prowadził Cię przez najgorsze doliny

Tylko wiarą i miłością da się rozłupać te niezniszczalne łupiny

Te przekonania, które programem by bardziej oddawać się rzeczywistości

Odrzuć je poddając w wątpliwość i zbuduj nowe na podstawie miłości

Poczuj naturę, zweryfikuj jej prawa te obejmujące wszechświaty

I odrzuć te które są absurdalne, są iluzją wpędzającą w mentalne kraty

Polub siebie, ukochaj siebie, czerp to co najlepsze dla duszy

I ciesz się mocno jak dziecko, wiara umocni to co się kruszy

Charakter stanie się niezniszczalny, bo wartość nada Ci szlachetności

Te właściwości nie potrzebują w relacjach murów, a nadawają wielkości

Do Kochanki

Smakować, falować językiem w Twej cipce wzdłuż po środku

I zatapiać się w ocean bodźców dla zmysłów jakbym nie miał rozsądku

Tego bym chciał, brać Cię od tyłu gdy leżysz na brzuchu

I spoglądasz na mnie i jęczysz pode mną chcąc więcej w bezruchu

Tego bym chciał, byś wzięła go głębiej i nie odpuszczała

Byś trzymała go zręcznie, lizała, jeździła na nim i mocniej jęczała

By radość ta w Tobie przenikła Twój umysł, Twe ciało

By było w porządku, z miłością na ustach, by Cię podniecało

A w oczach ten uśmiech ze zmrużonych powiek

Dlatego Cię kocham, że Jesteś Magiczna - uważam ja prosty człowiek

I daje w to serce i ono napiera, byś jak Bogini się czuła

Dbam o To biegle i z pasją, by nasza relacja się nie zepsuła

Piszę Ci wiersze i je recytuję na spacerach w alejach parkowych

Później idziemy do restauracji, jedząc zachęcam Cię do przygód nowych

Już wiesz co będzie, już się spodziewasz że pójdziemy do mieszkania

Nie zapomnisz tej chwili rozkoszy, gdy wezmę Cię ostro bez udawania

Na drugi dzień po tym zabiegu, gdy poczujesz się już wypoczęta

Wezmę Cię znowu, tak widzę to życie, byś zawsze była uśmiechnięta

Będę najlepszy, będę aniołem wspierając w chwilach stresowych

Będę tak mocno całował, by świat Twój znów należał do kolorowych

Prowadzę Cię przez moje życie, idąc w kolejne przygody

Nie ma zastoju, a każdy mój sukces zdobędę niezależnie od pogody

Ty będziesz ze mną, moją Ty siłą i niezniszczalną motywacją

Wsłuchaj się we mnie a zaskoczę Cię znów pozytywną informacją

Mierze wysoko tak bardzo jak dużo chcesz mieć pieniędzy

Urosnę przy Tobie przynosząc Ci z góry to co uratuje Cię z każdej nędzy

Idziemy aleją marzeń, a każde spełnienie przybliża do celu

Na końcu tej drogi, tam czeka sukces posmakuje go niewielu

Za każdym razem, gdy na Ciebie spojrzę będę uwzględniał Twoje życzenia

By znów Cię nakarmić, Tym czego Ci brak, by spełnić Twoje pragnienia

Gdy tylko Twój uśmiech zejdzie tak nagle z Twej twarzy

Będę znów przywracał Twój spokój o którym większość tylko marzy

Iskra jasności wyzwolona w jednostce motywująca postrzeganie umysłu, czyli Wiersz o Prawdzie

Początek wiersza nawołuje do tego ,że myśli osiągają prędkość światła, a to znaczy, że stają się światłem, a ono kształtowane jest też przez rzeczywistość, dlatego, tworzą one zwierciadło (Lustro, zwierciadło – gładka powierzchnia odbijająca światło, dzięki czemu powstaje obraz odbity przedmiotów znajdujących się przed lustrem) adekwatne do okoliczności...Czyli światło mojego umysłu zaczyna dostosowywać się do światła rzeczywistości przez co powstaje harmonia, z której korzystamy oboje - symbioza człowieka z naturą i światem. Rząd chce zapłaty za to, że oddychasz, farmaceuci chcą zapłaty za to że będą Cię truli, a kościół chce zapłaty za Twój grób.

Kumuluję teorię i praktykę osiągając prędkość światła ,,wahadła''

Moje myśli gonią się tworząc symbiozę w postaci zwierciadła

Są programem, który aktualizuje się motywując zachowanie

Więc póki wyznaczają je wartości pewne będzie ich działanie

Wątpliwość nie zaskoczy, bo konstruują właściwe falowanie

Odzwierciedlają w czyny efektywnie swe rozsądne reagowanie

Cały czas nieprzerwanie produkuje myśli moja głowa

I segreguje według porządków mentalnych moje słowa

Mózg to organ, którego nie da się zatrzymać bez przyczyny

Działa cały czas i wchodzi w reakcje przetwarzając tłuszcze i płyny

Należy do większego mechanizmu, które trudno zdefiniować

Nie umiemy takich tworzyć, ani obecnych mądrze modyfikować

Psują się niezależnie od intencji zamiast rosnąć w niezniszczalne

Źle ingerujemy, bo przez nas to co było dobre staje się marne

Umysł da się kontrolować, choć to ograniczanie tego co doskonałe

Zamiast go używać to jest w rękach innych, którzy turlają go jak skałę

Nieznaczący element otoczenia, któremu nadaje się znaczenie

Nie z ust Boga, a z ust człowieka, który miał takie pragnienie

Ta skała myśli, że wyznacznikiem możliwości są nadzorcy dyktujący

Mimo to dostrzegamy, że to sposób relacji niekomfortowy i ograniczający

Sami umiemy się toczyć i kształtować tak jak właściwie uważamy

Dlaczego samozwańczych władców brać pod uwagę dzisiaj mamy?

Czyż desperacją nie jest szukać pomocy u tych co świat psują?

Uważają się za autorytet, a pewnych prawd i wartości nie respektują

Ich wykreowana mentalność sugeruje, że wyznacznikiem są zasady

Tylko te prawa i obowiązki nie są od stwórcy, a wyciągane są z szuflady

Każdy żyje tak jak ma w głowie, ważna jest harmonia między istotami

Zło to choroba, która jawi się oszustwem oraz dobra i miłości brakami

Nad moją mentalnością stoi Bóg, a ona wypełniona prawami natury

I nigdy nie uwierzę w żadne pozornie logiczne, jednakże bzdury

Bo wiem co to prawda, gdzie kończy się rozsądek i trzyma się etyka

Produkty pseudoludzkie tworzy dziś społeczeństwa fabryka

Rodzisz się na jej terenie i dostajesz substancji zastrzyk w ramię

Nie rozumiesz po co, jednak później daje znać o sobie znamię

Infekcja za infekcją wyniszcza pierwotnie sprawny układ odpornościowy

Łykasz leki rozregulowujące zdrowe mechanizmy, by poczuć się zdrowy

Później Twój organizm jest z wszelkich witamin wyjałowiony

Nie powiedzą Ci dlaczego i myślisz, że zostałeś genetycznie tak stworzony

Że powstają choroby, że panoszą się infekcje, że wciąż patologiczne zmiany

To jest tworzone w laboratoriach i Tobie podawane byś poczuł się zmieszany

Cały trud, cała praca, płacisz na to, by umrzeć wcześniej niż przewidujesz

Pochłonięty pracą, myślisz, że to życie, jednak nigdy świata nie posmakujesz

Mentalność niewolnika na planecie, na której jesteś, a nigdy jej nie zwiedzisz

A jeszcze tyle przed Nami planet do odkrycia, a Ty przed telewizorem siedzisz

Bo uważasz za istotne i prawdziwe podawane tam na okrągło informacje

Tak jesteś zmanipulowany i zdezorientowany, że już nie wiesz kto ma racje

A prawda to wyzwolenie od wszystkiego, jest ponad tym oraz w Tobie samym

Ostatecznie zostaniesz produktem społeczeństwa wykorzystanym i zapomnianym...

Klucz do Globalnego Sukcesu - Złoty Środek Jednostki.

Nikt nie jest doskonały, ale każdy idealny.

 To m.in. dzięki ludziom stajemy się lepsi.

 Choć nie każdemu powinno się ufać.

 Jednak Ci co mówią językiem rozsądku względem harmonii przyrody mając na uwadze zdrowie będą mieli drzwi otwarte do ,,Mojego Królestwa'' za okazaniem spokoju i akceptacji motywowanej przez poświęcaną uwagę i miłość.

 A to oznacza, że nikt nie ma monopolu na akceptacje, uwagę i miłość ze strony innych.

Gdy drugi człowiek przestaje je okazywać to nie są już dostarczane.

 Trzeba kierować się rozsądkiem cały czas wyliczając tak każdego i siebie, by nigdy nie poczuć się biednym, by nie drążyć szaleństwa i absurdu lub się nie przeliczyć, przez co stracić.

Powinno się cały czas prowadzić w sposób elastyczny względem sytuacji politykę porozumienia, akceptacji i efektywności, by każdy czuł się zaangażowany w budowanie lepszego świata, a nie izolował się w samotność i zaślepienie, gdyż zapuścił korzenie nawyku i reaguje egoistycznymi pobudkami w swych ,,ograniczonych sytuacjach".

Kiedy każdy będzie się weryfikował zgodnie z najprawdziwszymi mądrościami i najszlachetniejszymi wartościami jakby przeglądał swój umysł w lustrze i poddawał refleksji względem doświadczanych sytuacji i prawd uniwersalnych dobędzie klucz do jedności z każdym na Ziemi, by uprzejmie i szlachetnie żyć.

Wyjątkiem jest, gdy zmuszony jest żyć w uzależnieniu i nieporozumieniach - wtenczas presja nie może nas wzruszać, mimo to nasze zachowanie może przejawiać lekkie lekceważenie lub frustrację, gdyż komplikuje prostotę i jej logikę.

Od uzależnij się wtedy, oczyść z całego świata, poddaj w wątpliwość całe swoje życie i przeprogramuj na swoje osobiste niezależne cele związane z marzeniami i zorganizuj na nowo układając w umyśle rzeczywistość w Twój porządek myśli i działań.

Opanowanie

Z mechanizmu przypominającego zbiorowisko niepewności 

Stało się silne i odważne narzędzie sukcesu i miłości

A spokój okrył tą potęgę i przypomina coś niegroźnego

Ale czujne obserwuje wchłaniając ruch życia teraźniejszego

Oczy wychwytują zmiany i układają jak coś rysowanego

Bardzo szczegółowa wiedza tworzy z nas kogoś wyczulonego

Tworzy się obraz i historia tych obrazów, a receptory interpretują

Będąc na bieżąco z wiedzą mają poczucie kontroli i przewidują

Ta świadomość wynikająca z systematycznego przygotowania

Wyłoniła odpowiedzi, które zaprogramowały system reagowania

Impuls z otoczenia powoduje jednocześnie skutek naszego działania

Dla Ukochanej... - dla Najważniejszej

Moja niezwykła Kocico, jesteś jak najpiękniejszy kwiat na szerokiej łące

Z każdym dotykiem Twego pięknego ciała tańczą we mnie uczucia gorące

Bo Twe kształty są niewinne jak oblicze pokornego, zamyślonego anioła

Który z otwartą Świętą Księgą w dłoniach stroi wnętrze bogatego kościoła

Można Cię porównać do pięciolistnej koniczyny wątpiąc w Twoje istnienie

Ale znalazłem Cię, a te niezwykłe oblicze uwalnia ze mnie każde cierpienie

I każdą zaletę i niedoskonałość starają się utrwalić wszystkie moje neurony

Bo mój wzrok goni za Tobą dokładnie chłonąc Twe ciało i ruchy onieśmielony

Jesteś jak żelka, którą można lizać codziennie i nigdy nie traci dobrego smaku

I nieskończone źródło szczęścia, dzięki któremu nie odczuwam jego braku

Niezbędna niczym kierownica i hamulec do rozpędzonego samochodu

A wśród najbliższych Ci osób jak najpiękniejsza różyczka zadbanego ogrodu

Gdzie kwiaty porywają się w jedną stronę przez napływające fale wiatru

Ale tylko Ciebie delikatnie zerwałem przenosząc do świata mojego teatru

I mimo huraganów i niebezpieczeństw idziesz ze mną w danym kierunku

Bo wiesz, że dzięki mnie przedłużymy kiedyś życie naszego gatunku

Gdy będę Cię bronił przez wieczność i chronił nieustannie, by nic się nie przydarzyło

Co mogłoby nieoczekiwanie niszczyć wszystko, co by Nas trwale łączyło

Ale nie myśl o tym teraz, ponieważ ten czas próby nadejdzie kiedy dojrzejemy

Oraz przez ciągły wkład naszej pracy w siebie własnego życia nie zmarnujemy

Czasem problemy są jak wybuch wulkanu i nagle psują na długo nasze relacje

To po wyjściu z nich wzmacniam się nieustannie i programuję na takie sytuacje

Jesteś dla mnie jak wspaniałe ubranie, bo zdobisz obraz mnie, czyli reputację

Kiedy to odzienie się zepsuje lub zeszmaci będę musiał wnosić apelację

I pomyśleć dokładnie co z nim zrobić, bo jeżeli będzie miało ślady niezmywalne

Prując się to stanie się dla mnie brzydkie i jedynie w mej pamięci sentymentalne

A jeżeli będzie trwałe jak diament i niezmienne jak przyjaciel w współdziałaniu

Będzie rosło razem z mą potęgą ku dopasowaniu i kreatywnemu zastosowaniu

Oraz kiedy zapach jego będzie na optymalnym poziomie to będę Cię zabierał

I dbał o każdą Twą potrzebę, a w razie zła bronił i za Ciebie również umierał

Bo jesteś ważną częścią mojej reputacji, wskaźnikiem moich ambicji i honoru

Dlatego musisz być trwała przy mnie, a nie dobra tylko na chwilę czy z pozoru

Jestem świetnym urządzeniem jak iPhone, a Ty moim niepowtarzalnym logiem

Bez Ciebie byłbym jak "Produkt Polski" z dołączonym z przecenami katalogiem

Czuję się z Tobą jak ktoś szczególny, a nie pospolita mrówka dla mrowiska

Gdzie nikt jej nie rozróżnia i każdy traktuje jak neutralny element środowiska

Poza tym życie w roli poświęcającego się owada byłoby nudne i monotonne

Męczyłbym się codziennie ze sobą przez prace często ciężkie i czasochłonne

Jesteś moją zapałką, która rozpala drewno byśmy mogli grzać się wzajemnie

A ja podtrzymuję ogień, który sprawia, że zawsze jest Ci bardzo przyjemnie

Pamiętaj, że Ty zmieniasz logo, że jestem jak Twoja niepowtarzalna zabawka

Przez Twą nieuwagę może pojawić się w Tobie pełna emocji huśtawka

Gdy na zbyt długo mnie zostawisz, aż znajdzie mnie sobie inna właścicielka

I okaże się, że będę miał lepsze logo, bo będzie to artystka czy modelka

Może być wtedy lepiej, bo będzie ambitnie dbała o mój dobry wizerunek

Nie możesz na to pozwolić! Jesteś moją Firmą, dla której buduję szacunek

Jestem Twoim odkryciem, który testujesz i wskazujesz za każdym razem błędy

Doskonalącym się obiektem zainteresowań, by podtrzymać Twoje względy

To ja powoduję, że jest głośno o Nas, gdy ludzie widzą, że jestem przy Tobie

I wyczuwam już tą zazdrość w każdej spragnionej, obcej, patrzącej na Nas osobe

Ty sprawiasz, że staję się coraz lepszy i wzbudzam coraz większe pożądanie

Bo mam Ciebie, czyli moje wspaniałe Logo, moją Różyczkę, moje Ubranie!

O czym by świadczyło, że firma czy róża upada? A Ubiór pęka na zawołanie?

Na pierwszy rzut oka o mnie, bo nie stanąłem na wysokości, gdzie moje zadanie

Nie zapracowałem na Nas, nie spełniłem Twoich wygórowanych oczekiwań

Ale zauważ, że różniłoby się to znacznie od powszechnych ludzkich zapatrywań

W Twoich oczach byłoby tak, że przeze mnie się bardzo rozczarowałaś

Ale To Twoja wina by była, ponieważ ostatecznie jako firma się poddałaś

Bo dostatecznie nie zadbałaś i nie testowałaś, by wskazać potencjalne błędy

Nie zasługiwałabyś na mnie, czyli swoje odkrycie i poluzowałabyś pędy

A może byłbym dla Ciebie zbyt skomplikowany, pełen różnych niewłaściwości?

Choć mój potencjał mógłby być odkryty przez wykorzystanie pewnych mądrości

Więc zastanów się, gdy wyrzucasz karabin, którego nie umiesz uruchomić

A zadowalasz się pistoletem na kulki, który nie będzie w stanie Cię obronić

Bo może tak być, że aby firma nie upadła znajdziesz inną ciekawą zabawkę

Tylko ja działam, może nieudolnie, ale można naprawić tą błędów huśtawkę

Jako karabin mam potencjał, by wzbudzać w Tobie jeszcze większe emocje

I może pistolet jest dla Ciebie bardziej dynamiczny i dla niego robisz promocje

Ale nie będzie równie skuteczny, więc pomóż mi wyeliminować większe wady

Nieraz trzeba wziąć pod uwagę różne źródła szukając tam cierpliwie porady

A ostatecznie posłuchać serca, którym to czujesz, bo to od Niego zależy

Gdy je zignorujesz to się zatracisz tym, co wewnętrznie do Ciebie nie należy

Mogą to być pieniądze lub szybki i zwracający uwagę przechodniów samochód

Ale nie będziesz szczęśliwa, bo Twoje serce straci szczerej miłości dochód

I gdy już sprostasz wyzwaniu i się przyczynisz, iż będę bliższy doskonałości

A moje działanie zrewolucjonizuje nasze istnienie przez nadmiar mojej miłości

Wtedy przejrzysz na oczy jak sprawnie umiem okazywać wiele wdzięczności

A to dzięki Twojemu cierpliwemu podejściu do tej sprawy i wyrozumiałości

I będę Twoim największym w życiu sukcesem, a Ty moim oznakowaniem

Będziesz dla mnie jak królowa, która korzysta ze mnie z największym oddaniem

A kiedy jest bitwa to chowa się za mną niczym za murami swego królestwa

I wtedy wiesz, że dobrze się sprawowałaś dla mnie i nie straszne Ci grabiestwa

Bo fundament naszej relacji będzie harmonijny, solidny i w działaniu skuteczny

Więc ze strony środowiska nie będzie nam groził żaden incydent niebezpieczny

To królowa reprezentuje obraz swojego królestwa i dba konsekwentnie o nie

I zawsze może zmienić swoje zamieszkanie, kiedy jej dom wywrócą i spłonie

Ale To przecież część Ciebie, plany na przyszłość i najlepsze wspomnienia

Codzienność, która sprawia, że jestem dla Ciebie jak spełniające się marzenia

Więc reprezentuj mnie godnie wśród społeczeństwa i dbaj ambitnie i należycie

A będę Ci wdzięczny i wierny tak jak Ty byłaś mi wierna przez całe Nasze życie

Pojednanie

O wy Wyrzutkowie poszukujący na zewnątrz odpowiedzi

Skupcie się na własnym toku myślenia i tym co w Was siedzi

Źródłem mądrości jest Bóg i to uniwersalna Prawda od Niego

Poszukujmy jej poprzez konsultacje z nim pytając dlaczego?

Wszystko dzieje się w Nas, a Bóg miłuje zawsze sługi swoje

Daje im wskazówki, które można uważać dziś za zbroje

To pojednanie jest formą niezależności i miłości do życia

Chodzi o powołanie, by dążyć do Raju na Ziemi uszycia

Bądźmy niezależni jak natura, bądźmy Dziećmi Boga jedynego

Nie odwracajmy się od Prawdy ustanowionej przez Niego

...

Świat widzę w kolorach i nie wiem co to szarość 

Wszystko wydaje się żywe a reszta to jest starość

Odczuwam stan umysłu wykraczający poza prawa

Zaginam czasoprzestrzeń, towarzyszy im obawa 

Mimo to świat przy mnie staje się piękniejszy

Zawsze jak wstaję myślę: pokoloruje dzień dzisiejszy 

Czuję że to kaprysowo, na końcu tęczy widzę monety

Ludzie nie dostrzegają kolorów więc błądzą niestety

Nie wiedzą co robić, wierzą we wszystko co się powie

A jednocześnie wymądrzają tym co siedzi im w głowie

Wypierając to co dyktuje serce, mają swoje kłamstwo

Na końcu wychodzi ich egoizm, podłość i chamstwo

Żeby zmienić świat nauczmy się kochać naszych bliskich

I nie chodzi o najbliższą rodzinę a o wszystkich

Okazuję codziennie miłość tym co na to zasługują

Bo chcę być usatysfakcjonowany i czuć jak relacje się budują

Święta Mentalność

Ludzie są ograniczeni i nauczeni podłości 

Nie zmieni się tak od razu ich mentalności

Nie można być wyzwolonym bo uznają za psychicznego 

A ja nieograniczony napędzany przez ducha świętego 

Staram się dociekać prawd ukrytych w nas

Dostaję wizje w każdej sytuacji w każdy czas 

Indywidualne wskazówki jak postępować 

By być szczęśliwym a się nie dołować

Ludzie wyjdźcie na ulice, o wy młodzi ludzie

Otwórzcie się na innych, okażcie miłosierdzie

Bóg jest wśród nas i ma nas na względzie

Nie jest symbolem, a prawdą, jest wszędzie

O młodzi ludzie w tym środowisku sens twórzcie

Inni będą się od was uczyć - intelektualnie poruszcie

A nie programujcie się to znaczy bezmyślnie nie uczcie

Porozumiewajcie się empatycznie, a nie kłóćcie

Zachowajcie spokój, bądźcie opanowani emocjonalnie

By nie zachować się bezmyślnie, źle i skrajnie

Trzeba być zrównoważonym, wiedzieć co się chce

Miejmy cel, to lepsze niż dusić się w rozterce

Że ten świat nas nie rozumie, otwórzcie umysły

Wyjdźcie do ludzi, niechaj kierują wami zmysły

Dostrzegacie po oczach, kto wart naszego poświecenia

By dotarły do osób nasze myśli i nastąpił efekt zrozumienia

Kierujcie się wewnętrznym odczuciem, a nie wspomnieniami

Niechaj serce będzie silniejsze nad naszymi wyobrażeniami

Zaryzykujcie pewni siebie, a może uda się cele osiągnąć

Zamiast zwlekać i się zastanawiać i to wszystko ciągnąć

Aż w końcu okazja minie i się już taka nie powtórzy

Każda jest inna jak różne bywają pioruny z chmur burzy

Planeta jest wspólna, nikt nie ma prawa jej mieć na własność

Bądźmy otwarci niczym przestrzeń, by jak światło nie gasnąć

Pokój i miłosierdzie i zrozumienie pragnę żeby panowało

Każdy by miał bogate wnętrze, a nie żeby mu się zdawało

Że pieniądze i cały materializm są od człowieka ważniejsze

To przez Szczęście i miłość życie staje się piękniejsze

Chodzi o nastawienie do świata, by było zawsze pozytywne

Trzeba mieć wiarę w siebie i odrzucać to co negatywne

Z dedykacją dla pewnej pary

Ah ta miłość co pustymi słowami zaślepia

Że aż błyszczą wam się na swój widok ślepia

Czasem trzeba się przed chłopakiem ukorzyć

Żeby wreszcie móc go w siebie włożyć

Szkoda wielka że powodem tej miłości

Strach jest przed poczuciem samotności

Szczęście? Rzekłbym bardziej że przyzwyczajenie

A te wasze spotkania to jedynie zaspokojenie

Jesteś idiotą, po prostu kretynem takie me zdanie

Egoista dla którego liczy się tylko jebanie 

A Twoja dziewczyna wciąż na Ciebie narzeka

Jesteś taki żałosny, a jednak na Ciebie czeka 

Ma wrażenie że jest kochana, wrażenie...

W głębi serca jest skazana na cierpienie

Kiedy czeka godzinami na Ciebie w domu

Płacze i myśli i nie ma wyżalić się komu

Ale ma tyle na ile zasługuje, tak sobie pościeliła 

Teraz będzie sobie tak żyła i żyła i żyła 

Błędne koło, bo Ty będziesz egoistą i egoistą

Patrząc na was widzę przyszłość ale mglistą

Bóg, czyli jeden z Was taki jak Wy.

Jestem Bogiem, jednym z Was, okazuję miłosierdzie

Darzę wszelakie życie sympatią, mając je na względzie

Pomagam odnajdywać ludziom właściwą drogę 

W każdej sytuacji, wysłucham, wesprę i pomogę

Napotykam na ludzi, którzy są zagubieni

Chciałbym, by każdy z nas odnalazł się w przestrzeni

Gdy wyróżnia się raj- środowisko naturalne

Jest to komfort dla życia niżeli rządy totalitarne

Wątpliwość przy presji chaosu upływających procesów i harmonogramów

Widzę po dziewczynach, że szukają wrażeń

Jednak mało która spełnia któreś z marzeń 

Czy któryś Cię poderwie dziś? Nie sądzę 

Chyba że będziesz głupia i polecisz na pieniądze

Bóg daje mi szansę zawsze i to mój wybór 

Czy ją wykorzystam i wyciągnę Ekskalibur

Ważne by być wobec siebie szczerym 

Sobą być a nie Tomem czy Jerrym

Nie uciekać i nie gonić a znaleźć porozumienie 

To spowoduje że spełni się wasze pragnienie 

Chodzi o intelektualne poruszenie myślami 

I wystrzeliwanie ich jak to bywa z nabojami

Informacje, Wiadomości, Dane - w atmosferze złości innych z obliczem swej odpowiedzialności, czyli urwanie głowy

Tyle informacji, można zgłupieć przez ich nawałnice

Uzależnić się od otoczenia, który ma Cię gdzieś całkowicie

Staram się zachować spokój w wewnętrznej panice

Nie mam sił na to, gdy Wy Najbliżsi zawodzicie

I nie ma co się dziwić, gdy nie ma nic w lodówce

Codziennie zmagam się z Tym by było idealnie

Każda sytuacja odbija się w łzach na źrenicy i tęczówce

Na końcu wszystko przepada i jest koszmarnie

Co znowu zawiniłem, że trzeba mnie stawiać do pionu

Bo taka negatywna sytuacja mnie dziś spotkała

Czyżbym był daleki od trzeźwości i jego poziomu?

Nie przypominam sobie, bym dał w jakiejś kwestii ciała

A przynajmniej nikt nie zginął, jestem przekonany

Z mojej winy to raczej jest porządek całkowity

Mimo to bywam apatyczny, lękliwy i zaspany

To staram się otworzyć umysł, a nie być przybity

Ostatnia szansa wprost na głęboką wodę...Po Sukces!

Biegnę choćbym miał polecieć w przepaść i zaniechać 

Gdybym dotknął drugiej strony drogi ważne by nie uciekać 

A się wspinać wprost na szczyt do wyznaczonego celu

Choć wiem że mogę dziś tu zginąć tak jak wielu...

To koniec lub początek w zależności czy się sprawdzę

Szanuję swoje życie i nim nigdy nie pogardzę

Otwieram szerzej oczy udowadniając światu i rodzinie

Czuję się pewny i niewinny, a wiara w siebie nie ginie

Zazwyczaj opisuję przeżycia, kostnicę zdarzeń

Chcę wyrzucać szczątki, ciemne od poparzeń

Bo w mym umyśle, gdzie pamięć widzi jak w ciemności

Światłem rażą neurony weryfikując szczątki udzielają miłości

A ciemność przeżyć zakotwiczonych w pamięci

Staje się jak słońce, które promieniami Ziemię święci

I mogę się określić w stosunku do przeszłości 

Kogo kocham, a kto nie wart jest mej miłości

Szukam wspólnych gruntów, każdy chcę zweryfikować

Ustalić ze znalezionymi cele, by je ukierunkować

To całe przygotowanie znajdując sprzyjające płaszczyzny

Zrealizuję udowadniając jaki ten grunt jest żyzny

Te wszystkie myśli jak ziarna pielęgnuję w dokonanie

Wkładam w to swoje serce i swoje zaangażowanie

A każdy kto wchodzi w drogę będzie adekwatnie rozliczany

Dlatego każdy się wycofa, kto nie jest mile widziany

Za sobą mam kilkaset mil, czuję się jak po przejściu Sahary

Nie wiem co przede mną jednak zawsze starcza mi wiary

A przekonanie, że wyjdę z labiryntu wprost na bogactwo

Przyprawia mnie o zachwyt i wewnętrzne wariactwo

Nieustępliwie idę z wizją, którą rozszerzam w głowie

Odgadniesz ją kiedy się wsłuchasz we mnie słowo po słowie

Postrzeganie zwiększa się do momentu odległości wzroku

W tej przestrzeni mój mózg więcej weryfikuje na każdym kroku

Doświadczenie nauczyło, a świadomość korzysta rozważnie

I ze spokojem działam, rozsądnie jednakże zawsze odważnie

Lęk to granica, którą przekroczyć to kwestia działania

Zapoczątkowana w chęci całkowitego w praktyce oddania

I koncentracja, która nastraja obraz i zachowanie

Wtedy dokładność daje we znaki i charakteryzuje działanie

Z daleka widać iluzje sukcesu, trzeba przekroczyć tę granicę

Strącając figury by pokonać mistrza wychodząc za szachownicę

Zakochany? To jest nieporozumienie

Wszystko we mnie widzisz bojąc się najgorszego 

Ale jak mam Ci powiedzieć dlaczego ?

Nie możemy zawrzeć więzi, emocje już opadły

A mi Twoje płacze i humory się przejadły...

Spróbuj mnie zaskoczyć, wiem że nie potrafisz

Z każdym impulsem swego charakteru u mnie tracisz...

Nie podobasz mi się pod wieloma względami

Najlepiej jak zostaniemy dobrymi kumplami...

Zakochany

Zamknąłem Cię w mym sercu wielkim uczuciem

Więc powoduj szczęście we mnie szczerości ukłuciem

Tylko Ty masz klucz, by otworzyć serce moje

Każde dotknięcie siebie przeżywamy we dwoje

Wiązków uczuć wiele, są niczym nabite naboje

Ta armia uczuć z flagą miłości szykuje podboje

Dla mnie jesteś jedyną, Tą najpiękniejszą, wyjątkową

Którą kochać jest czynnością obowiązkową

Bez Ciebie jak rozbity statek, który bez przystani

Jesteśmy dla siebie stworzeni, bądźmy sobie oddani

Poezja cierni

Życie jest bardzo trudne, gdy nikt Cię nie wspiera

A oni tylko spoglądają i zdenerwowanie ich pożera

Chcesz zabłysnąć, a tu prawdy rozczarowujące

Że twa dusza, która rozpaliła umysł przez moce tchnące

Zdyscyplinowana całym sercem rozpisującym marzenia

Nie może wyszlifować diamentu ze zwykłego kamienia

Ich umysły zafoliowane są przed takowymi bazgrołami

Nie są zaciekawione zewnętrznymi arcydziełami

Stworzonymi przez człowieka, który użył bożej maszyny

Swoich rąk i wnętrza by z labiryntu myśli ułożyć szyny

Prowadzące na wyżyny innego wymiaru żywota

Twoje serce pisząc to wyzwala się, słychać jak łomota

Chcesz zapomnieć o świecie, zatracając zmysły

Ładunki twych emocji w tych słowach się rozprysły 

Nikt nie odczytuje pomników, mało tu zainteresowania

Kiedy dążysz w cichym śnie do umysłów oświetlania

Bo Twa poezja jest jak światło naprowadzające

Ku drodze perspektyw, a każda to inne promienie orbitujące

Natura - oświecenie - siła

Natura daje mi siłę 

Powoduje że mam pewien wgląd

Na to ile mi brakuje 

Do tego by mieć trzeźwy umysł 

Choć nie jestem mówcą 

To powinienem znać siebie

By mimo wszystko być zdyscyplinowanym

Zapomniałem o tym co daje mi siłę 

Jest to pokonywanie barier 

Choć jestem zagubiony

I nie wiem w którą zmierzać stronę

To staram się być sobą 

Niechaj pokieruje mną serce 

Najłatwiej i naturalnie pokonuje się bariery przez rozmowę

Gdy blisko nas są ludzie właściwi

A co jeżeli są niewłaściwi ?

Np głupi i ograniczeni umysłowo 

Każda reakcja ludzi może być inna 

I tak wytwarza się strach 

Jednak ja jakoś strachu nie czuję

A coś na sposób obrzydzenia 

Szczególnie przez dziewczyny głupie

Czyli takie do których nawet nie można podejść 

Gdyż każda z nimi styczność kończy się sporem 

Jakimś dystansem z ich strony i zimnym potraktowaniem

Las bez metafor

Tysiące larw wisi z gałęzi drzew tajemniczego lasu śmierci 

A na ziemi wiją się glizdy i każdy z osobna się wierci 

Kto wejdzie między cienie drzew już z lasu nie wróci

A w ciemnościach tylko słychać echo jak coś nuci

Swoje pieśni każdy z mieszkańców miejsca tego

A w centrum jest pulsujące serce koloru zielonego 

Choć widać ten organizm w mroku drzew wysokich

Które grymaśnie uśmiechnięte, wśród wiatrów srogich 

Iż ruszają się gałęzie oraz ich liście i szumią na las cały

Mijają glizdy światła jakby w ciemności się zakochały

A z dojrzałych larw wygrzebują się robale mrowiące

Wpadają na siebie wśród mroków lasu gdzie latają ich tysiące

Krótki wiersz o zmęczeniu

Pustka

otępienie 

Bezradność

Praca praca praca - wątpliwości przeszłości

A może tak jest że ja nie nadaje się do pracy 

Chciałbym mieć wszystko podane jak na tacy

Dobre jedzenie dzięki któremu mógłbym przeżyć 

Modlę się codziennie gdy pozostaje tylko wierzyć 

Jest mi smutno jak muszę wykonywać pracę 

Obowiązki, za które dostałbym marną płacę

Tyle rzeczy jest do kupienia a tak mało w kiermanie 

Dałbym z siebie wszystko by zasłużyć na uznanie 

Wiem że mam moc to jest adrenalina 

Pomoc się należy gdy prosi o nią rodzina 

Ale jak mam iść do pracy jak energia spada

A mój umysł jakby miał zawał wysiada 

I tylko zamykam oczy i chcę poczuć to znów 

Przenoszę się do krainy wyobrażeń - moich snów 

I chcę poczuć to znów jak energia przepływa 

Płomień który odżywa, moc silnika przez napływ paliwa

Ja cyborg

Chciałbym być cyborgiem, mógłbym sobie dzień dostosować

Miałbym nieograniczone możliwości by pracować

Po co byłby sen, chyba by mieć ciekawe wizje kolorowe

Albo by regenerować tkankę i niszczyć związki chorobowe

Lub aktualizować oprogramowanie i wgrywać informacje cyfrowe

Miałbym w oczach identyfikatory i przetwarzałbym pliki obrazowe

Zamieniając je w informacje pode mnie w dna zaszyfrowane

I neurony generowałyby z szyfru te wiadomości przegrywane

Mógłbym bez przerwy tworzyć i nawykom być oddanym 

Bo o to chodzi by mieć plan na siebie i być zapracowanym

Jednak siedząc w tym co przyjemność sprawia

By nie odczuć marnowania czasu a tego zwykły człowiek się obawia

I nie chodzi o pieniądze a by stworzyć coś wyjątkowego

By się to przydało, by można było to podziwiać - coś użytecznego

Wykonywałbym zadania zlecone od osób bezradnych

By ich życie stało pełniejsze i należało do tych ładnych

Biurokracja

Nienawidzę biurokracji, czekania w kolejce

Powinno się to zniszczyć, bo gdzie w tym jest serce?

Znajdować się na papierze to nienaturalne 

Wybuchają we mnie myśli skrajnie czarne

Moje oczy są marne, czekać przymusowo jest mądrze ?

Czuję się przytłoczony, czuję się niezbyt dobrze

Nie jest mi tu wspaniale samemu ze sobą jakbym tracił zdrowie

I w moim brzuchu tłoczy się przygnębienie jakby w chorobie

Czekać by załatwić papiery, które mają mnie identyfikować

By później je porozsyłali by na końcu przechować

To jest chore wracać się kilkakrotnie bo czegoś się nie dało

Lub nie wypełniło, wiecznie dokumentów jest za mało

Bo pracownicy biurokracji są niekompetentni

Nie mówią o wszystkim, mimo że staż kilkuletni

Nie nauczyli się pracować w swoim zawodzie

A w tym czasie pies dusi się zostawiony w samochodzie

Upadek

Żadni ludzie nie pomagają kiedy upadam

Sam się ze sobą wtedy zmagam

Chcę wyjść ponad ciemność która oplotła

Zakręciła w okół oczu i ciężarem przygniotła

Nie wiadomo jak polepszyć mi ten stan

Bo na zewnątrz jestem bez żadnych ran

A wewnątrz pustka w której mieszkają demony

Każdy z nich zaślepia neuronów kordony

I ci żołnierze utrzymujący się w czaszce

Przestają oddychać jakby nie byli w tlenowej masce

A wokół pełno toksyn na mózgu froncie

I cała czaszka boli jak w remoncie

Kiedy słychać wiertarki i stukot o ściany

A kiedy jeszcze człowiek jest zaspany?

Przez ciemności, które opanowały duszę

A tu na zewnątrz czuję tylko że muszę

Robić to i tamto tak prawie bez końca

Aż w końcu nie zajdzie ostatni promyk słońca

Doganiając moment

Nie chce żyć przeszłością, pragnę odkrywać na nowo chwile

Teraźniejszość ulatuje z rąk mi jak białe motyle

Nie chce bać się, pragnę poczuć się komfortowo

Żyję tylko przeżyciami, wiem że to trochę niezdrowo

Bo często popadam w depresje, nie mogąc zwalczyć chwili

Jakby nastrój mój na pal nabili i jak wiedźmę podpalili

A ta czarodziejska moc radości ulatywała ze mnie

I czuje znów przygnębienie, czuje się znów przeciętnie 

I tęsknie za osobami, z którymi czułem się pięknie

Patrzę w lustro i widzę jak całe życie we mnie więdnie

Jestem samotnikiem, z trudem korzystam ze sfery przedczołowej

I nie wiem co to znaczy mieć pojęcie, żyję w wyobraźni kolorowej

Gdy jestem zmęczony kupuję sobie czekoladę i popijam sokiem

By uspokoić stres idę do parku i przechadzam się wolnym krokiem

Słucham muzyki przez słuchawki, by przełamać wewnętrzne mury

Ona daje mi energii i odwagi, przenoszę się w świat natury

Zieleń jest wybawicielką, każde drzewo przypomina o tym co zapomniane

Staję się znów marzycielem w świecie gdzie wszystko nieznane

Ale jakoś znajome się wydaje tak mi się zdaje gdy temu się oddaje

Ptaki ćwierkają, zieleń kochają jak ja, wiatr po ciele daje

Mrówki przechadzają się po ziemi, wyżerają listki trawy

Czasem biedronka tu przeleci nad tą trawą bez obawy

Słońce świeci i co rusz w jego promieniach spadają liście

Czuję się w tej ciszy szelestów komfortowo zajebiście

I ten zapach nie to co spaliny które wdycham nie z mojej winy

Gdzie samochody zakłócają ciszę wewnętrznej krainy