Pragnienia i realizacja

Skupiam się na pragnieniach, które są przed oczami

Dostrajam się, by uderzyć swymi możliwościami 

Potencjał nieskończony, robię to od serca pragnieniem 

Całym sobą brnę granicząc ze świata nieporozumieniem

To cel, który mnie rozbudza ku możliwościom i dążeniu

Wciąż opowiadam, mówię o nim w postanowieniu 

Jestem zmobilizowany, płonę ekstatycznie pobudzony 

Całym ciałem przenikam, bym stał się spełniony 

Nic się nie liczy, aniżeli by pragnienie zrealizować 

Idę jakby zaczarowany i nie zamierzam się odczarować...

Światło rażące demony ciała sprzedanej duszy...

Rosnące gwiazdy swym światłem w nieporuszeniu

A wszystko krąży wokół, krąży w zamyśleniu

Albo jesteś niezależną radością albo głupotą

Jakby pionkiem, który zagubiony swą ciemnotą 

Możesz dawać miłości światło, by krążyły planety

Wyznaczając kierunek i płynąc niewzruszony - święty

Albo być uległy wobec czyjegoś światła lub ciemności

I być pionkiem, sprzedając duszę swej obecności 

Dostosowując się ciałem, krążąc swym umysłem 

Jak robot z programem a nie naturalnym zmysłem 

Ograniczenie w umyśle, gdzie chora mentalność 

A dusza szuka, nie wie, że jest, przeżywa ciałem skrajność ...

Duchu, uświadom sobie, że jesteś a ciało to narzędzie 

Uczestniczysz tu ciałem, a umysłem żyjesz w błędzie 

Popatrz poza umysł, że to się dzieje tu, że to proces jedyny

I nic się nie liczy, by wznieś się na najwyższe wyżyny ...

Ty chory człowieku, który uparty jest w kłamstwie 

Bezmyślny debilu, który żyje by żyć w poddaństwie

Nie zbliżaj się, bo opanują Cię lęki i wyobrażenia 

Wywołam w Twym umyśle strach i złe wspomnienia...

Zachmurzy się niebo z Twojej percepcji obrazu

Zamknę Cię w ograniczeniu i emocjach do niskiego ilorazu...
Uciekając w złości i panice będziesz karmić się myślami
Nie zważając na siebie, utkniesz między piekła ograniczeniami
Będziesz kłamać, ukrywając się w ciemnościach
Bo nie ufasz, nie kochasz, czcisz fałsz w mentalnościach

Prawdziwa Miłość Życia

Byłaś ze mną, gdy przez złą decyzję zostałem powalony 

Myślałaś o mnie kiedy zabłądziłem w myślach zagubiony 

Podziękować Ci pragnę, dla mnie to jest bardzo ważne

Serce, które się promieni to serce mądre i odważne

Czujemy podobnie a to płaszczyzną pojmowania 

Świat jest piękny, porzuć obowiązki i zatop się w doznania

Oczyść umysł z tożsamości, niechaj służy Tobie

I uderzaj radością budząc szczęście w każdej osobie 

W sercu miłość, która współczuje i jest empatyczna

Wynika z mądrości serca, nie jest umysłem platoniczna 

Szczęście to indywidualne doznanie swej natury czystości 

Gdy doceniasz swym blaskiem świat - promieniem miłości 

Moja miłość do Ciebie jest czymś co emanuje energicznie 

Jak strumień wody, który przelewa się spontanicznie 

Pragnę szczerości, jest to prawdy uczciwe mówienie

Właściwe dla dobra świadomości sercem karmienie 

To co dostrzegasz, to co czujesz, gdy jesteś indywidualnie

Co Cię męczy, co raduje, zaufaj temu,  poczuj siebie totalnie 

Domem nie jest polityka a natura - jej życie rozkwitające

Wczuj się w głębie wrażeń a zapomni się serce bijące 

W aktywności życia, z przestrzeni radosnej melodii

Spójrz na tę niezwykłość wychodząc ze świata parodii

Żyj radośnie naturalnie dla natury - żyj kwitnącą przyrodą

Poczucie prawdy, sprawi, iż będziesz dla świata nagrodą

Bądź jak ptak, którego melodia budzi inne do rozkwitu

Śpiewaj a inni się przepełnią i śpiewem dostroją do zenitu

A ta pełnia to harmonia, która rośnie ku wieczności 

Promień mocą nieskalaną! To moc prawdziwej miłości...

Odpowiedzialność

Już Cię nie zostawię, będę chronił serce Twoje

Z dala od miejsc, gdzie czujesz niepokoje

Zawsze z Tobą, bo to ważne być blisko Ciebie

Świat naprawię byś czuła się jak w niebie 

To jest ważne, bo Ty czujesz, a Ci ludzie są okrutni

Gubią nas, byśmy byli sfrustrowani, smutni

Odetnij się, posłuchaj serca, i wzbij się wysoko

Raduj się! Zaufaj sobie i bądź temu wierna a spojrzysz szeroko

Rozpromieniaj się, niech Twa miłość razi ich w oczy

By odwracali wzrok, i nie lękaj się, szczęście nas zjednoczy

Nie chowaj się, bądź swobodna piękny Aniele!

Wzbij się! Wzbij! Okaż skrzydła i wyznaczaj własne cele 

Niezależnie indywidualnie, a ja wesprę Cię - przetrwamy 

Dam Ci wszystko, rozbudzę moce, otworzę serca bramy...

Bądź mą towarzyszką po świecie przyrody

W moich snach trzymam Cię, jesteś kwiatem świetlistym

Drżysz czułością, gdzie miłość kipi żarem ognistym 

Biegniesz dalej, choć Cię gonię, znajdę zobaczysz

W moich snach jesteś kimś, wiele dla mnie znaczysz

Twoje oczy rozświetlone, promienią się tęczówek kolorem

Płyną przed siebie, uważnie przeżywając swym torem

A z Twych ust melodia, którą pragnę poczuć zmysłami 

Znaczenia palety uczuć, które odznaczone kolorami

Przekonywać będę, rozpalając twą ambicje do radości

Już idę, idę napawać Cię uśmiechem i czułością miłości..

Uśmiechaj się, bo to mądrzejsze od słów, gdy promieniejesz

Pragnę Cię przekonać, tak długo się starać aż się zaśmiejesz

I z zainteresowaniem spojrzysz na mnie jak na księcia 

Który przyszedł, by czarować i rzucić uroku zaklęcia 

Wznieś się ze mną ponad wszystko, byśmy wędrowali 

W swych ramionach między gwiazdami na tronie zasiadali

Pragnę Cię przekonać, że jesteś kimś więcej niż słowami 

Jesteś Piękna i cudowna, więc szanujmy się czynami

Jesteśmy od siebie inni, jakby odwrotnie funkcjonujący 

Zbliżmy się, by poczuć ze sobą ogień się rozpalający

I złapmy się mocno i bądźmy pełnią nieskończoną 

Ja będę Twój byśmy byli mocą miłości złączoną

Proszę kieruj mną, a ja będę nami kierował Ci dogadzając

Byśmy mogli przeżywać razem życie wspólnie się kochając 

Koncertować się na tym co istotne i najważniejsze
To jest mój cel, by chwile były jasne i najpiękniejsze
Odpowiedzialnie dbać o kwiatuszek, który mi się podoba
W sercu mym, by żył tak jak zadbam - jako nagroda
Za trud i poświęcenie, by pięknie kwitł i się radował
Pragnę by promienił i do tego będę się stosował
Bo nic tak mnie nie dołuje jak chwile nieporozumienia
Skupiam się już na życiu, bo coś mam tu do zrobienia
I Ty jesteś najważniejsza, i tak widzę i sobie poradzę
Bo panuję nad życiem, ale To Ty reprezentujesz władzę
Ponieważ dla mnie rozkaz to Twoje cele i marzenia
Ale zważ na mnie na swój lud, który jest żywy a nie z kamienia...
By być dla niego, by być dla mnie, a ja będę dbał sowicie
Już wiem, już czuję, już jestem, jestem na szczycie...
I proszę, spójrz... Już biegnę by zdobyć dla Ciebie
Cały świat i zrobić wszystko byś poczuła się jak w niebie

Kocham życie, żyjmy proszę tymi chwilami

Daje Ci w snach serce tryskające uczuciami 

Współczująco i empatią, bez zbędnych złośliwości

Zależy mi tylko na szczęściu i miłości 

Miłością będę żył dla świata, praca? Jaka praca?

To jest mądre i się opłaca bo to co dobre się zwraca 

Dlatego kipię radością jak młody Bóg co pomaga

Rozbija szkoło iluzji i z patologiami się zmaga 

Pragnę dać słowo tym, którzy są warci wszystkiego

Dam to słowo w świat by dać radość życia swojego

 Będzie dobrze, mam szczytne cele , bardziej być dla innych a nie egoistycznie 

A z głową mądrze właśnie

Zrobię coś ze swym talentem i kasę z tego przeznaczę na to co najważniejsze 

Rozpływam się promieniście

Piszę bez barier, granic, wyznaczników myślenia

Moje słowa są od serca, płyną z determinacji i wyzwolenia

Rozpędzam się wielowymiarowo by przejść ograniczenia

Aktywny jak błyskawica rozpływam się uwolniony od cierpienia

Pragnę być szczęśliwy, jestem najlepszą wersją siebie 

Ciągle lecę, jestem w Uniwersum, to dalej niż w niebie

Niebo to są wrota, a później etapy doznań światłości

Jestem emanacją wartości, czystym aniołem miłości 

Pragnę lepszego świata, a na niego wpływają ludzie

Niechaj się mobilizują by nie żyć w systemu obłudzie

Czuję z percepcji dualizm złożony z wymiarów funkcjonowania 

Jestem pewien że jest więcej światów do zbadania

Gdy inteligencja promieniuje to życie się aktywuje

Świadomość to pochłania i swój promień kumuluje

To duch dwubiegunowy zawarty w siłę życiową

Najlepszą wersją siebie być i mieć wolę metalową

Tworzyć swój sen, by wpływać dając w to siebie całego 

Wygram życie, jestem Bogiem losu swojego 

Jestem Bogiem swego snu, najlepszy, szalony

Choć rozsądny, to biegnę pragnieniem rozpalony 

By rozpalić płomień życia w każdym istnieniu

Uderzam miłością, jestem miłością w cierpieniu 

Ukochałem moc, która mnie rozrywa

Nie mam tożsamości, potencjał się we mnie rozpływa

Pędzę jak machina adrenaliną ekstatyczny

Mój umysł jest psychodeliczny a duch mistyczny

Fałszywe Lusterko

Radosne lustereczko, w odbiciu ukazujące postać złudną

Daje odpowiedź na Twój gest, jest istotą samolubną

Magiczne lustereczko, podejdź by coś rzec jasnego

A wciągnie Cię w swoją iluzje, odbicia radosnego 

Gdy będziesz niepewny to ono odbije odwagę pewności 

Bądź mądry a ono postara się być głupsze - dla jasności

Byś czuł się najlepiej, odbije Cię jako lepszą istotę

Zapomnisz się w nim, odsuniesz od siebie w głupotę

Nie dawaj od siebie niczego, bo ono Cię rejestruje

Użyje Twych pędów przeciw Tobie - zaczarując popsuje 

Rozbij to lustro, ujrzysz tam nicość, rozbij koniecznie

Ta nicość opadnie, zapełni się lękiem - tak ostatecznie...

Zepsucie ludzi w Złomowisku naznaczonym symbolami

Przedzieram się przez fale smogu

po zepsutej części planety

Wszechświat jest taki szeroki a ja tkwię tutaj jak kretyn

Nie ma tu życia są tylko ludzie

ogłupieni zjawiskami 

Gdzie środowisko pozbawione radości między nadziejami

Każdy zapomniał w tej znieczulicy czym jest życie właściwe 

W nowym porządku, świecie iluzji wszystko jest fałszywe

W tym beznajnym zepsuciu wśród chorych wybryków

Mobilizowani są ludzie przez ludzi głupich do złych nawyków

Żyję w tej katastrofie, gdzie ranić to powszechne zjawisko 

Świat zaczyna wyglądać jak wielkie powszechne złomowisko

Ludzie źle nastawieni w strachu widzą ograniczeni

To co daje im propaganda, by wszyscy byli pogrążeni 

To co żywe i szczęśliwe zostało tutaj zabite

I w psychice ludzi, piękno natury jest od dawna rozbite 

Erotyk o skrywanej miłości

Zapukał do drzwi jej znajomy, dawny kolega

Nie widziała go długo, choć w myślach jej biega

Dotknął ją czule, wyznał że kocha, już długo to skrywał

Zawsze ją mijał i zerkał ukradkiem i w sercu ukrywał

Usiedli przy sobie w przyciemnionym pokoju 

Szepnął coś o pistolecie i wystrzale pewnego naboju

Że zawsze go miał o konsystencji białego napoju

Z przerażeniem patrzała myśląc o zdarzeń rozwoju

Wziął ją za rękę i szepnął do ucha dość melodyjnie

Choć cicho to brzmiało to dokładnie i płynnie

,,Podobasz się memu sercu, jesteś Jego pragnieniem

Przytul, Cię proszę, czy mogę? Daj znak swym skinieniem"

Spojrzała na Niego niepewnie, czy aby nie kłamie?

A on się uśmiechnął, choć czuł jak serce mu łamie

Złapał za rękę, a potem za nogę i bardziej się zbliżył 

Aż w końcu objął i głową ku piersiom uniżył

Tulił ją mocno, a ona odwzajemniła to przytulenie

Również ścisnęła, w sercu czuła i iskry i płomienie

Kształty jej jakby opadły namiętnie na jego ciało

I wziął ją na ręce i położył na łóżku, a jej serce migotało

Patrzyła na niego zmróżonymi  oczyma pragnieniem

I czekała aż przyjdzie tu do niej ze swym przyrodzeniem

On podszedł, zbliżył swe usta i zaczął muskać poliki

A ona czuła jak wali jej serce jakby wzięła narkotyki

Zaczęli całować i gryźć się wzajemnie ustami

I lizać namiętnie muskając i wirując językami 

Zdjął jej bluzkę i położył obok na prześcieradło 

I stanik odpiął, a ten się zsunął, aż oczom się dobrze jadło

Podziwiał jej ciało, i muskał jej sutki i wdzięki 

Choć była niepewna to szybko minęły jej lęki

Ona skulona, odpięła swe spodnie zsuwając

A on jednym ruchem je ściągnął i pewnie się przyglądając 

Złapał jej uda i zaczął językiem sunąć do środka

A ona jęczała, tryskała wilgotna, a on na to: bardzo słodka...

Zdjął swe ubranie, i stał nad nią goły

Patrzał jej w oczy pewnie, a uśmiech miał lekko wesoły

Dotknął swą maszyną jej zasklepione wdzięki

I podniecona dotknęła że on twardy a nie miękki

Pchnął do środka swego bica spod brzucha 

A ona jęczała radosna zerkając jak ją rucha

I gdy już skończyli ubrali się szybko i przytulili

Ona mu rzekła: bądź moim księciem od tej chwili

A on, że księżniczką jest w jego sercu od dawna

Miłość skrywana przez lata stała się jawna...

Część Prawdy, Niezależny Twór Boga

Jestem w wieczności, koncentracji skupieniem

Uświadomiony, że jestem prawdy natchnieniem

Nawiedzam ciało, by móc tu podróżować

Z paletą odczuć i barw, czuć fale i bodźcować 

Nieraz zapomnę, że jestem w tym ciele

Dlatego o ciało i jego tożsamość nie dbam tak wiele

Decyduje bodźcować według obrazu umysłu

Bo widzę zmysłami, podziwiając dzieło Bożego Pomysłu

Każde ciało różnych kształtów ma swe predyspozycje

To wszystko zaczarowane by działało obficie

Bodziec za bodźcem w duchowy mechanizm

A ta promieniuje chwytając wybrany organizm

I też roślinki od środka skupione rosną mocami

Rozchodząc się według ciała pobudek nerwami

A może magnetyzm przestrzeni manipuluje 

By ciało roślinne rosło w harmonii tego jak wszystko wibruje 

Jednakże to duch świadomy indywidualnej predyspozycji

By życie rosło, bo to radość z punktu genetycznej pozycji

Wszystko co rośnie jest radosne, a to co działa spełnione

Jestem pewny, bo czuje gdy ciało jest wyzwolone

Prawda wygra, a ta jest święta

Siedzę na wysokości

Milczę będąc swobodnie

Mądry i Nieskazitelny

Promieniuję miłością

Unoszę się płynąc

Jestem w nieskończoności

W wieczności Uniwersum

Nieutożsamiony ze światem

Bez poczucia konieczności

Jestem i odczuwam

Nasycony pięknem cudu

Milczę w swej tajemnicy

Spoglądam i śnię jawnie

O tym że jest źle tam

Ludzie to zatrute krople

Wszyscy płyną jak rzeka

W kierunku katastrofy

Zgodnie z ideą Szatana

Ten przebiegły człowiek

Gdzieś się ukrywa....

W swej bazie możliwości

Z której może wszystko

Czy mój sen jest misją?

Taką z poczucia niezapisaną?

Mam pokonać tygrysa?

Czy gdy uskrzydlę serce

To pokonam źródło zła?

Przywrócę ład i harmonię

A zdrowie i miłość będą tętnić

Ludzie będą latać a nie klękać

Upadną fałszywe poczucia

I Hierarchia przywilejów

Każda konieczność zniknie

Życie będzie sercem a nie polityką

Serca nie da się zorganizować

Jest poza kontrolą i rozumem

A ja siedzę niewzruszony

Chodź tu Tygrysie! Szatanie!

Przebiję Cię przywracając miłość

Zniknie lęk i poczucie beznadziei

Pojawi się promień miłości

A wieczność będzie wyzwolona