Światło rażące demony ciała sprzedanej duszy...

Rosnące gwiazdy swym światłem w nieporuszeniu

A wszystko krąży wokół, krąży w zamyśleniu

Albo jesteś niezależną radością albo głupotą

Jakby pionkiem, który zagubiony swą ciemnotą 

Możesz dawać miłości światło, by krążyły planety

Wyznaczając kierunek i płynąc niewzruszony - święty

Albo być uległy wobec czyjegoś światła lub ciemności

I być pionkiem, sprzedając duszę swej obecności 

Dostosowując się ciałem, krążąc swym umysłem 

Jak robot z programem a nie naturalnym zmysłem 

Ograniczenie w umyśle, gdzie chora mentalność 

A dusza szuka, nie wie, że jest, przeżywa ciałem skrajność ...

Duchu, uświadom sobie, że jesteś a ciało to narzędzie 

Uczestniczysz tu ciałem, a umysłem żyjesz w błędzie 

Popatrz poza umysł, że to się dzieje tu, że to proces jedyny

I nic się nie liczy, by wznieś się na najwyższe wyżyny ...

Ty chory człowieku, który uparty jest w kłamstwie 

Bezmyślny debilu, który żyje by żyć w poddaństwie

Nie zbliżaj się, bo opanują Cię lęki i wyobrażenia 

Wywołam w Twym umyśle strach i złe wspomnienia...

Zachmurzy się niebo z Twojej percepcji obrazu

Zamknę Cię w ograniczeniu i emocjach do niskiego ilorazu...
Uciekając w złości i panice będziesz karmić się myślami
Nie zważając na siebie, utkniesz między piekła ograniczeniami
Będziesz kłamać, ukrywając się w ciemnościach
Bo nie ufasz, nie kochasz, czcisz fałsz w mentalnościach