Doganiając moment

Nie chce żyć przeszłością, pragnę odkrywać na nowo chwile

Teraźniejszość ulatuje z rąk mi jak białe motyle

Nie chce bać się, pragnę poczuć się komfortowo

Żyję tylko przeżyciami, wiem że to trochę niezdrowo

Bo często popadam w depresje, nie mogąc zwalczyć chwili

Jakby nastrój mój na pal nabili i jak wiedźmę podpalili

A ta czarodziejska moc radości ulatywała ze mnie

I czuje znów przygnębienie, czuje się znów przeciętnie 

I tęsknie za osobami, z którymi czułem się pięknie

Patrzę w lustro i widzę jak całe życie we mnie więdnie

Jestem samotnikiem, z trudem korzystam ze sfery przedczołowej

I nie wiem co to znaczy mieć pojęcie, żyję w wyobraźni kolorowej

Gdy jestem zmęczony kupuję sobie czekoladę i popijam sokiem

By uspokoić stres idę do parku i przechadzam się wolnym krokiem

Słucham muzyki przez słuchawki, by przełamać wewnętrzne mury

Ona daje mi energii i odwagi, przenoszę się w świat natury

Zieleń jest wybawicielką, każde drzewo przypomina o tym co zapomniane

Staję się znów marzycielem w świecie gdzie wszystko nieznane

Ale jakoś znajome się wydaje tak mi się zdaje gdy temu się oddaje

Ptaki ćwierkają, zieleń kochają jak ja, wiatr po ciele daje

Mrówki przechadzają się po ziemi, wyżerają listki trawy

Czasem biedronka tu przeleci nad tą trawą bez obawy

Słońce świeci i co rusz w jego promieniach spadają liście

Czuję się w tej ciszy szelestów komfortowo zajebiście

I ten zapach nie to co spaliny które wdycham nie z mojej winy

Gdzie samochody zakłócają ciszę wewnętrznej krainy