Wszędzie chciałbym z Tobą chodzić, by tańczyły w przestrzeni głosy
Rozbijane o budowle i tłumione lub odbijane echem i poruszające włosy
Bo jesteś mi najbliższa i potrafisz utrzymywać mnie w spełnieniu
Satysfakcjonujesz z każdą chwilą w każdym Ciebie pogłośnieniu
Bez ciebie byłbym jak kwiat, który nigdy nie miał szeleścić
Jak kaktus pokryty kolcami, który nie miałby się rozgałęzić
A gdy napełniam się Tobą najdroższa czuję że powoli kwitnę
I czuję Twój dotyk na całym ciele, a jego szmery aksamitne
Wprowadzają w stan relaksu iż zamykam oczy w ciemność
I mam wrażenie iż lecę jak pióro, a dźwięku zmienność
Opanowuje nastój, który prowadzi mnie w przestworza
I zrywają się wszystkie łańcuchy i rodzicielska obroża
Później budzę się senny i rozczarowany, że znów tu jestem
Przyzwyczajam się jakbym zapomniał i byle pretekstem
Obudziłem się, a w tym świecie znów wszystko nieosiągalne
Zwierzęce, brudne, pełne sprzeczności, oszustw, marne
Muzyko moja, Ty jesteś jedynym powodem dla którego żyję
Bez ciebie poezja traciłaby sens i pisałbym iż się zabiję
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Odwiedzaj mnie częściej! :)