Ekstaza

Kiedyś dążyłem do mądrości wyprzedzając wszystkich w ambicji

Czytałem wszystko co popadnie w ręce pełen wiary i determinacji

Chyba o to chodzi, by żyć przekraczając granice w nieskończoności

Mieć aktywną świadomość, a nie pokornie poddawać się rzeczywistości

I powinienem poszukać towarzystw, w których więcej zyskam niż stracę

Bo wciąż bezmyślnie patrzę w niebo, choć tak wiele codziennie płacę

Swym czasem, wysiłkiem i tracąc nerwy na to wszystko bezskutecznie

Przy takim wysiłku powinienem zyskiwać wiele i żyć bajecznie

Jednak tłumiony przez tych którzy nie próbują nawet tego zrozumieć

Myślami wracam do przeszłości, by sobie coś dokładnie przypomnieć

I wychodzę z założeniem iż moje życie to depresja albo desperacja

Kiedy w oczy wchodzi obłędne szaleństwo zaczyna się dopiero akcja

Chodzę od człowieka do człowieka, by pogadać chociaż chwile

Pobudzając w nich jakąkolwiek chęć do dłuższej rozmowy na tyle

Że zyskuję ich uśmiech i to dla mnie się liczy w tych chwilach jedynie

Iż zjednuję sobie ludzi, dzięki którym czuję regenerację w dopaminie

I przystosowanie do całego społeczeństwa zmienia się w swobodniejsze

Liczę wtedy chwile, bo to są jedyne moje w życiu chwile najpiękniejsze