W ciemnościach

W ciemnościach ginę, zlewam się z cieniami

Leżę wyciszony ze swymi wspomnieniami

Chciałbym powracać codziennie w ich rejony

By móc urealnić je mocą niezwykłą obdarzony

Gdyż od nowa zaczynam jak w koszmarze

Chciałbym znów zaistnieć w tym wymiarze

Gdzie beztrosko wtuleni byliśmy do siebie

Teraz znów pustka i nieśmiertelne pragnienie

I żadne róże nie przekupią nędznego losu

Gdy znów włóczę się po świecie chaosu

Zmechanizowany do codziennych obowiązków

I zamiast kumulować dno tysiącami słów

Chcę zaakceptować, a później przezwyciężyć

Iść do światła, a nie mroku, by się nie męczyć