Kiedyś w walentynki... D.K.

Przyszedłem do Ciebie, tak długo oczekiwany w cierpliwym milczeniu

Spałaś w swym łożu, z zamkniętymi oczyma spytałaś w zdziwieniu

Dlaczego cię odwiedziłem skoro się wcześniej nie zapowiedziałem

Z niepewnością wytłumaczyłem, że z życzeniami dla ciebie zapukałem

I otworzyła Twoja matka, wszedłem do twojego pomieszczenia cię budząc

Odkryłem ci kołdrę, a Ty ze spokojem senna zwróciłaś się pytając

Gdy otworzyłaś swe oczy wyłoniłem zza pleców chowaną różyczkę

Wręczyłem ci ją z czułem słówkiem, rozpromieniając Twą twarzyczkę

I byłaś Jedną, o której pomyślałem w ten dzień, gdzie kobiet grono

Czeka na ulubieńców, kwiaty, życzenia, kolacje przy świecach czy wino

Przytuliłaś mnie mocno i ja zrobiłem to samo i później czekałem

Kiedy poszłaś zrobić nam herbatę, delektując się kwiatu zapachem

Położyłaś napełnione dwie szklanki na stole i usiadłaś przy mnie

Zaczęliśmy rozmowę patrząc na siebie zrobiło się miło, przytulnie

Aż w końcu zabrakło nam tematów i patrząc wciąż po sobie, spokojnie

Śmiałaś się co chwilę i ja uśmiechałem się siedząc tu wygodnie

Aż zaczęliśmy znów rozmawiać i patrząc ci głęboko w źrenice

Objąłem Twoje ciało i przytuliłem do siebie myśląc jak o wybrance

I ty też mocno przywarłaś mnie do swego brzuszka i zaokrągleń

Siedzieliśmy do siebie zbliżeni, kochani, wyklęci od przeczeń

Cieszący się swym towarzystwem niczym struny i pudło gitary

Pierwsze daje dźwięk, a drugie podtrzymuje jak pień konary