Chciałbym mieszkać na środku lasu w królestwie
Gdzie sami dewianci w artystycznej warstwie
Ludzie nieskończonego rozumu bez barier umysłu
Szaleni w natłoku myśli aż ambicja ściąga do dołu
Na murach rysowaliby to co wskazałaby im wyobraźnia
W środku zamku pełno korytarzy światła i cienia
Tam każda ściana wypełniona cienkimi literami
Poezją pisaną krwią i ilustrującymi ją obrazami
Zamek otoczony by był drzewami dającymi owoce
Między nimi kury, krowy oraz pasące się owce
Oddałbym wszystko by wyrwać się z rzeczywistości
I cofnąć się, a może dojść? Cofnąć do naturalności
Gdzie każdy człowiek będzie dla dobra wspólnego
A nie że kościół tworzy wspólnotę i pytam dlaczego?
Kasa! Aż rzygać się chce od tej ciemnoty staruchów
Powinni ich spalić według średniowiecznych sposobów
Chcę ludzi takich jak ja, by z nimi iść w nieznane
Koniec wreszcie tych idei, gdzie rozumy są zakłamane!
Ale nie mamy wpływu, więc dziecko.. witaj w machinie!
W której albo się żyje monotonnie, albo szybko ginie
Kiedy zbyt dużo nie chcianych spraw nas obciąży
Wtedy jeszcze więcej nerwów się w głowie namnoży
I życzę szybkiej śmierci, bo jest nam to pisane
A to co w trakcie życia było to już złudne dane
Bo wszystko dla mnie nie ma sensu prócz miłości
Dzięki niej jestem najszczęśliwszy wśród społeczności
Moim Chrystusem jest kobieta, a demonem sztuka
Wyzwala ku miłości, a drugie złudzeń treść głęboka
Determinowana przez kobietę, której nigdy nie stłumią
By płomień rozpalał powietrze nie pod, a nad ziemią
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Odwiedzaj mnie częściej! :)