Trzeba, trzeba...

Wyzwolić trzeba duchy, wyzwolić niebiańskie ogrody 

W rajskim poczuciu wolności - swobody

Ważne by mieć wiecznie trzeźwe spojrzenie

Nie tłumić go a niech leci jako promienie

By nie okłamywać siebie, a być głęboko mistycznie

Przejawiać tę pierwotną prawdę improwizatorsko - spontanicznie

Jestem pewien, że jest to prawda jedyna, która wyzwala

By widzieć jak jest tu teraz z poczucia, które mocami rozpala

I nie ma nic poza tym, bo materializm złe czyny mobilizuje

A tylko z sercem skierowanym ku prawdzie poczucie mnie motywuje

Jako iż dobrze się czuję - normalnie bez udawania

Że wszystko jest dobrze, choć jest oszustwem do bezwzględnego ukarania...

Będąc otwartym tylko na prawdę, by prawdziwie funkcjonować

I ku mitologii w hipokryzji zaangażowaniem się nie afiszować

Jako iż żałosne jest udawać, wolę milczeniem obserwować

Wnioski wyciągnąłem, będę w nieobecności medytować

A gdy nadejdzie ostateczna decyzja, która zostanie podjęta

Wszechświata istoty złączą się z Ziemią, by stała się przejęta

I wódz jeden będzie jako wędrowiec pojęty i nieskalany

Który z korzeniami wyrwie grzechy miłością wzywając do zmiany
Jako iż Wszechświata Prawo przejawi się tu jako jedyne i wskazane
A każde zło zostanie złem ku wiecznemu wyzwoleniu pokonane
I harmonia nastanie, a każde stworzenie stanowić będzie rodzinę
Jako każdy sobie przyjacielem głosząc światłą nowinę

Prawda to światło przez ducha ku wiecznej teraźniejszości 

Jest to swoboda wolności, jest to stan najwyższej miłości

Nieskończona moc, która prowadzi prosto do wyzwolenia

Jest to poczucie rajskie, by leczyć ducha i ciała schorzenia...

Prawda to oczy otwarte szeroko, by  dostrzegać jakość właściwą

Tą od Architekta - natchnioną duchowym Bogiem - prawdziwą

Prawda to brak lęku, to wieczne zaufanie i wszech poznanie

To połączenie Wszechświata z Ziemią i opanowane działanie...

Jako iż sami sobie okrętem, nic więcej nie ma znaczenia

Nie patrz za siebie, twórz teraz - to moc światłem tworzenia...

Jako iż nic nie wiadomo, a plany to tylko złudzenia

Które sami tworzymy ku złudzeniu, które przynosi cierpienia

A nie wzbogaca, bo to co bogaci wyzwala od niepewności w teraźniejszości

Są to wartości wynikające z doskonałości, prawdy i stanu najwyższego miłości...

W mistycznej wzniosłości twardo stąpając, będąc przy Ziemi ku ludzkości
Promieniem swym światłym zmieniając losy technologii doskonałości
Na przekór złym bodźcom, które tu promienią się jako właściwe
Są to praktyki albo nieświadome albo ku nieświadomym nieuczciwe
A wobec przyrody doskonałej i Architekta heretycko hipokrytckie ku upadkowi
Jako iż wszystko pod główny nurt płynie i tracą rozsądek skażeni - niezdrowi
Wszystko to by owładnąć duchy, które uzależniają się - wpatrzone
Gdy wyznacza się im granice są zadowolone - przeklęte, nieświadome, stracone...