Czujność, uwaga, świadomość i ciało uwagi , czucia i uczucia

Czujność powinna wyprzedzać zmysły a działanie winno być duchowe - wyprzedzać ciało, ale zaczynać się ciałem- gdzie zmysł nie gra roli, a ciało jest narzędziem działania. Ciało winno być lekko uśpione, by nie zakłócać czujności ducha - ,,(ukrytego)Ja" - wtenczas oczami procesu mogę patrzeć przed siebie, uwagą być na sercu, a czujnością za plecami...
Czyli świadomość wszechogarnia cały proces, uwaga wędruje jakby okiem po świadomości wewnętrznej a czujność wędruje jakby okiem po zmysłowości...
A gdy uwaga złączy się z czujnością w jeden obiekt to jest koncentracja...?
Nie...
Tzn iż istnieją dwie uwagi... Wewnętrzna i zewnętrzna
Tylko ta zewnętrzna jest czymś cielesnym... - jest okiem ciała... jakoby ciało samo stwarzało uczucie i czucie  niezależnie a ja jestem tego świadomy i krążę wewnętrzną uwagą po tej świadomości...
Dlatego miłość i wchodzenie w relacje z innymi jest tak wyjątkowe, bo uczucia i czucia są spontanicznie niezwykłe a dla mej świadomości jest to uczta...jakoby święto... Święto dla duszy i ciała...
Połączenie tych dwu daje przeczucie, intuicje - poparte działaniem daje intuicyjny autopilot hiperświadomości spontanicznych doświadczeń gdzie działaniem jest ciało a drogą duch a ta kreuje sie pod wpływem działań ciała (ciałem)
Ciało powinno być zawsze w ruchu, powinno być wiecznie ukierunkowane a duch powinien być drogą, którego cieniem jest proces technologi. Jakoż wszyscy powinnismy się odnależć jako duch w domu biologicznej technologi prawa uniwersum