Podróż

Lewituję nad drzewem doskonałym, który nieskazitelny

Promieniście jestem wzniesiony jako w ciele duch nieśmiertelny

Łapię się gwiazd ciągnąc Ziemię w wyższe częstotliwości

Gdzie jakość się objawia łamiąc marność występujący w wielości

Jako iż jedna nowość z wszechświata rejonów

Jest lepsza od imitujących się wyobrażeń ciemnych ogromów

Wiruję w wszechświecie płynąc ku nieznanej głębokości

Ta podróż nasyca i aktywuje wszystkie we mnie mądrości

Jako iż czuję, a czym więcej i dalej przez wielowymiarowości

To coś we mnie się budzi co synchronizuje się ku każdej właściwości

Więc to wspólne doświadczenie jest największą nauką

Jako iż weryfikuję projekcję Wszechświata, która doskonałą jest sztuką

Nic więcej mnie nie wzbogaca poza tymi pięknymi podróżami

Gdzie medytacyjnie nasycam swą niezależność doskonałości bodźcami

A te rozbudzają we mnie mądrości z pierwotnej harmoni procesu

Czuję, że to jest sens płynąć w nieznane w wieczności bezkresu

Jako doświadczać tym pojazdem na tle marginesu mitologicznego
Gdyż warto poczuć mądrość prawdy niż karmić gorszymi rezultatami swe ego

Bo daje to mądrość, z której czerpię inspiracje, które wywołują wskazówki

A te wnioskami od Architekta, który przenika przez źrenice nasycając tęczówki