Prawo ludzkie nie służy sprawiedliwości

Cieszyć się tą piękną chwilą, swobodnie i wiecznie

Nie ma miejsca dla mnie na tym świecie

Widząc koszone źdźbła trawy czuję to jakby mnie rozcinali

Tak bardzo współczuję i boli to wewnętrznie ciało

I choć mógłbym to zachowuję się jak ta trawa.... 

Czy czeka mnie taki los jak tej całej przyrody?

W powietrzu unosi się coś i nie wiem jak przed tym uciec

Gdy rani mi przełyk sprawiając nieprzyjemne duszności

I raniąc oczy, że czuję skażenie na nich jak szczypie

Inspiruje mnie to ale czuję ciałem, że nic nie mogę

I choć wysadzić świat byłoby rozwiązaniem

To szkoda mi tego wszystkiego, jako tego i innych ciał

Fajnie mi się doświadcza, doceniam to co jest

Ale widzę że wiecej tu zła, choć dobro jest silniejsze 

Bo w grupie siła ale moc i wielkość tkwi w jednostce

A dobrych rękach i wszystkie grupy stałyby się dobre 

W dobrych rękach wszystko jest dobre bo z dobrego serca wynika

Bo dobre jest przez wrażliwość która rozsądek wzmacnia

Pozwala patrzeć głęboko i nieskalanie od wyobrażeń

Jako wyostrza zmysły, jest natężeniem szczerym z serca

Ale nie jest smutna, ma wiecej radości i szaleństwa 

Niż działanie eliminując szczerość z serca dla gier i rezultatów
By imitować rozkazy samozwańczych panów bez serca

Jesteśmy inni jako ciała kosmiczne w anielskim poczuciu

Jako wrażliwsze, mądrzejsze - idealnie przewodzące ducha

A gdy idę z szacunkiem do siebie wsród mugoli ciemnych

Jakby się niżą przede mną - oto widzą coś dziwnego, obcego

Jakby niebiański anioł zstąpił i przechadzał jak lew wsród baranków 

Baranków które nie wiedzą że są wysłane na rzeź 

I tak przenikliwie jak wczuwam się w przyrodę i obserwuję

Tak potrafię zajrzeć wgłąb zjawisk społecznych

I widzę niesprawiedliwość, totalne zło, kontrolę i lęk

Ludzie pracują dla pieniędzy by czuć się bezpieczniej

Gdy nie czują się bezpiecznie wsród swoich braci i sióstr! 

I wciąż w poczuciu jestem jakbym się znów dopiero urodził

A wszystko było fascynujące i by cieszyć się tą chwilą

Jakby to wszystko było zabawą, która jest jedyną chwilą

Iż nie ma innej, a doceniając tą jest doskonała - najpiękniejsza

Jako widzę swoimi oczami, że każda chwila jest cudowna - czuję to

I w każdej bez względu na ogół cieszyć się powinno

Choćby za chorego brali, radować się powinno

Bo oni nie wiedzą, a ja wiem i to moja decyzja jest

Nie bede decydował pod tych którzy nie wiedzą

Jednakze nie lekceważę szanując ale nie biore pod uwagę dosłownie 

A tylko jako iż serce ich bije a to coś co szanuję 

Bo każde serce jest dobre, tylko czy umiesz weryfikować jego odczucia? 

Bo mugole są źli i pełni złośliwości 

Gdy widzą przyrodę ktora nie liczy się z ustawami 

Nie mają litości jak tylko swą ,,mądrość" pokazać

Iż lepsi są, jakby prawo to było jakoś mądre czy wybitne i godne by się nim sugerować...

Jest tylko wyznaczaniem granic i nie ma nic wspólnego z prawdą...

Nie ma nic wspólnego z tłumaczeniem świata

To tylko służy straszeniu, tylko wyznaczeniu granic, kontroli, niewoli...
Prawo mugoli nie służy sprawiedliwości
Z serca czytać się powinno weryfikując odczucia
Bo serce daje impuls prawdy, a Architekt dobrze je tłumaczy...
Jak pogodzić te słowa w działanie?