Szczęście a stan umysłu

Granicą między szczęściem a ciemnością jest stan umysłu
Gdyby wykorzenić stan umysłu i stworzyć ludzkie warunki do życia jako drzewa dające świeże owoce to ludzie staliby się odciążeni - szczesliwsi, bardziej wrażliwi na patologię by ją leczyć i z większym nastawieniem na tworzenie relacji.
Jako iż wolność nie byłaby zagrożona żyłoby im się lepiej, z lepszym nastawieniem, bez obaw, nie wyksztalciliby złych nawyków Dlategoż tworzyłaby się piękniejsza Ziemia. Ludzie byliby pozytywnie nastrojeni bez odchyłów wykształconych powtarzającymi się negatywnymi sytuacjami tworzonymi przez ,,buraków" i inne dotknięte skażeniem i nieświadomością istoty i branie na poważnie globalnego kabaretu intryg, które mają psychologicznie wpływać na podtrzymywanie mitycznego świata sprzeciwionego harmonii, prawdzie. Najważniejsze dla ducha jest bodzcowanie ciała ciągłą praktykom jakoby gimnastyka i tworzenie...
A celem duchów jako warunków ludzkich jest przebywanie w stadzie jakoby miało to wpływ pozytywny na proces, jako iż proces zdrowie utrzymuje, gdy duch ma świadomość ciała ze ciało ma punkt odniesienia by wyrażać swoją radość i miłość albowiem dopiero wtedy nabiera to szczególnego sensu...
Choć naturalnością jest samotnia bo w ciele mieszka tylko jeden duch i takoż wtedy wyrażać się powinno na materii informacją przezeń ducha która nasycona jest wiecznym światłem. To właściwością procesu jako społecznej doskonałej wyjątkowości jest przebywać z innymi procesami jakoby było to właściwe i sensowne z perspektyw DNA - genów które mobilizują ku temu by zdobywać samice i dzielić się pojęciem czyli ogólnym wnętrzem ducha z innymi duchami, ale w wymiarze procesów... Jakoby procesy były drogą ku duchowi...A nie na odwrót...