Między dobrem a złem... Dojrzałością i niedojrzałością...

Poezja to dążenie do prawdy, to zauroczenie doskonałością, jest ona pisana światłem Architekta

Złe myśli pochodzą ze złej wibracji, która otumania ducha, która się pojawia gdy duch zapomni się odwracając ku czemuś innemu niż nieskazitelność i doskonałość.
Duch w złej wibracji jest jakby zaprogramowany, choć serce walczy o tego ducha to duch twardo tłumi serce i ciało staje się bezduszne z tłumionym sercem dla idei, do której się zwrócił duch odwracając od doskonałości i stał się skalany złą wibracją.
Cała walka rozgrywa się w duchu jako świadomości, woli, inteligencji i rejestrze doświadczeń. Ciało jest doskonałe od poczęcia - doskonałe swą melodią ku pewnemu rytmowi, który funkcjonuje w pomyśle tym i każda technologia przyrody dostraja się do tego swoją odczuwalną rolą co tworzy doskonały system przyrody, a duch nie musi się już martwić o ciało, gdy ciało weszło w ten rytm i wszystkie ciała w ten rytm są ukierunkowane duchem jako automatycznie wynika to ze świadomości i uwrażliwienia na to co dobre i właściwe dla ciała. Ten rytm mobilizuje do współpracy, bo tylko współpraca jako wzajemna pomoc przyrody może stworzyć ten doskonały rytm.
To bardzo ważne, gdyż duch będzie wtedy ukierunkowany ciałem na zdrowy i właściwy rozwój świadomości przez co ogólny rozwój wszystkich stanie na kosmicznym poziomie jako praw fizyki wszechświata i wszechświat stanie otworem i nastanie szybki rozwój jakości nad wielością imitującej się marności. Ważne jest, by doprowadzić do stworzenia środowiska zdrowego, a podróże międzygwiezdne staną się kwestią dobrej współpracy całej przyrody by ziścić ten cel jako urzeczywistnić, bo Ci którzy współpracują z przyrodą i odnajdą doskonały rytm będą w łaskach Architekta, a ten pochwali zdrowie i nasyci ciała Ziemi nowymi informacjami ducha. Gdy na Ziemi zapanuje bezpieczeństwo i sprawiedliwość jako harmonia z Wszechświatem wtedy nastanie kolejna era, a Wszechświat stanie otworem. Zawsze stał otworem, ale duchy technologi przyrody muszą po prostu do tego wreszcie dojrzeć, gdyż jeżeli nie dojrzeją to ciągłe kręcące się koło jako kołowrót upadku będzie funkcjonował w wieczności i długo minie, aż znów nie nadarzy się okazja, by dojrzeć do prawdy, uświadomić sobie melodie i rytm doskonały i by uwrażliwić się na mądrość.