Nic więcej

Kieruję się swym światłem
W wiecznym teraz
Gdzie wszystko jest w miejscu ukierunkowane
A pamięć tworzy iluzję ruchu
W wiecznym teraz gdzie jestem w miejscu... Choć ukierunkowuję proces to jestem w nim - w tym samym miejscu - w domu
Wędruję nieskazitelny, nasłuchuję wewnętrznego głosu, który weryfikuje serce - jako to głos intuicji
W miejscu ukierunkowuję proces jako ,,wędruję" by nasycać się mądrością doskonałości - nasycać mądrością zmysły które odbierają i tworzą...
Poza miastem, poza państwem, poza światem jestem jakoby duchowy Bóg w procesie technologi Architekta...
Odnajduję naturalny rytm, który jest torem właściwym dla drogi, którą ,,Ja" a na drodze tej prawo - ruch technologi tej w poczuciu anielskim
Czuję się obcy wsród tłumów jak kosmita wsród kosmitów...
Wszyscy tu niewiadomo skąd i dlaczego...
Jedyny motyw to kierować się światłem, które widzę gdy bardzo się wyciszę, stanę milczeniem i samo promieni się jakbym harmonią się stał - otworzył drzwi dla Architekta, który wiecznie puka do bram ducha by zawitać w sercu...
Bodźcujemy ciało które prawem według praw Wszechświata
Nic to harmonia
Naturalny rytm
Medytacja ,,Ja" - modlitwa
Ta modlitwa otwieraniem bram...
Dla światła...
Nie ma w tym magii, nie ma rewolucji, nie ma sensacji...
Jest tylko serce najprawdziwsze, naturalny rytm, nic więcej...
A rytm to ciemność i jasność
I nie należy ulegać temu rytmowi
Jako by nie utożsamiać go egoizmem
Nie uzależnić od tożsamości ku pragnieniu w tęsknocie
Gdyż wszystko przemija, nawet najważniejsze
Wszystko jest i nie wyobrażaj sobie
Nie da się opanować procesu...
- jest poza kontrolą doskonały lecz kierowany
Można tylko pojąć i kierować nim właściwie
Jako w niewiedzy wobec niewiadomej
I skupieniu i gotowości wobec teraz...
Bo proces nie jest nasz i nie jest nami...
Jest danym nam instrumentem
Ale nie jest nasze
Należy do stwórcy...i jest według Praw Uniwersum