Ktoś sobie żyje jak żyje - przychodzi taki ja, który daje bodziec taki, iż otoczenie nie potrafi zapanować nad tym i mają rozpryćkane wnętrze, bo nie potrafią zapanować nad tym i pojąć... Ale nie wina bodźca, które daje tylko ich reakcji iż są za słabi by to wszystko ogarnąć, nie szlifują się, nie hartują, by umieć zapanować i naturalnie odbierać to...
W doskonałości nie powinien nawiedzać słaby duchowy Bóg - powinien być potężny - wyhaftowany pojęciem, a nie niepewny w nieświadomości... Powinien być wyhartowany jako mieć władzę i nad doskonałością - nad procesem swym i znać go wszerz i wzdłuż na wszystek wymiarach...
Dopiero pojęty duch swobodnie będący medytacją może opanowywać energie życiową/vitalną Chi i dopiero wtedy opanuje proces totalnie już... Jako dom technologi przyrody, doskonały komputer przez który bodzcuje nieskończoność i nieśmiertelność .... Dopiero gdy shen bedzie pojęte i medytacyjne, Chi opanowane - to wtedy Tao staje się jednym z nieskończonością... Czyli Zen? Będąc Tao (ciałem) a poruszając się ,,tajemnicami" które są mi normalne, a w świecie zmysłów niepozorne, niezauważalne... Dopóki nie poruszę inteligencją kogoś tak z decyzji swej podlegającej woli ktora prawem prawa które podlega Prawu Uniwersum
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Odwiedzaj mnie częściej! :)