Poza granicami - byt bezgraniczny - naturalny potencjał

Gdy wychodzisz poza granice prawa jako wychodzisz poza granice ludzkie czy granice przyjętej moralności czy granice przyjętej i akceptowalnej jako właściwej w danej sferze propagowanej jako preferowanej przyzwoitości stajesz się bogiem
Gdy wychodzisz poza społeczność stajesz się bogiem
Jednakże w bezpośredniej konfrontacji przegrałbyś znajdując ścianę nie do skruszenia w jakimś aspekcie np. tolerancji czy zrozumienia
Dlatego, bo Każdy jest inny, każdy myśli inaczej, każdy ma inne predyspozycje jako wymiar, każdy ma pamięć do czegoś innego, każdy spełnia inną rolę... dlatego nie można porównywać, bo nastanie obłęd i niesprawiedliwym będzie mierzyć wszystkich do jednej skali, jeżeli każdy jest wyjątkowy inaczej i doskonały jako bezbłędny...
Ale w pośredniej interakcji jako dając bodźce psychologiczne jako urzeczywistniając strategie, mechanizmy, polecenia w swoim wykreowanym świecie jako propagandzie - wygrywasz ... Obłędnie niczym psychicznie... obsesyjny ku czemuś samoistny kreator... Bezgraniczny twórca - Bóg na podobieństwo Architekta...
Twórca prawa jest poza prawem...
Każdy twórca jest poza dziełem, ok?
Architekt jest poza wszechświatem... Ale wszechświat jest na Jego podobieństwo..., bo po owocach ich poznacie...
I każdy wyższy byt jako bardziej bezgraniczny i otwarty bezgranicznie na odczucia i  ,,przekazy" i będąc bezgranicznie w każdym aspekcie - wykorzystuje naturalny potencjał... staje się oczywisty i po prostu naturalny jako korzystający z prawdziwości i mądrości jako niesamowitości bezgranicznej... Dla której został stworzony, otóż Architekt pozwala Ci byś był... Po to tu jesteś, by działać, jesteś JEGO zabawką, ale najdoskonalszą... Uniwersum jest Jego zabawką, ale spójrz, że zabawki traktuje poważnie - jak równe Jemu, jak najdoskonalsze swe dzieło, którym jest wiecznie zafascynowany... On stworzył, ale się nie bawi, a pozwala, by zabawolandia jako Uniwersum Wszechświatów była sobie według pewnych scenariuszy, narracji... Jako eksperyment... A później? A kto wie... Tylko Architekt może wiedzieć, bo Wie.

A każdy byt akceptujący stan rzeczy jako granice i porządek, który się dzieje jako który imituje tak jak narzucą... Nigdy nie będzie sobą, będzie programem, będzie bez potencjału w ograniczeniu jako ułomności i wiary w iluzoryczną drogę beznadziei i katastrof...
W strachu, że nie uniknie tej narzuconej, kreowanej drogi...

Dlatego... Sam wybieraj drogę...