Architekt stąpa tu...

Spokojniej jako uniżony przed wszechświatem zmysłami

Gdzie Jam jest żaden medytacją z braćmi i siostrami

Czy jakaś nauka z tego płynąć może - z tego co czuję?

Gdy namiętnie rozkoszuje się tym co widzę i weryfikuję...

Wędrując wiecznie jako uwięziony w tej podróży

Adaptuję się w doświadczenie, które mi służy

I stąpam mocno, każde słowo z tej harmonii doskonałości

Którą namiętnie przewodzę w stan najwyższy - miłości

Czuję pełnię, którą wzlatuję w świetle mocy jasności

I rozpromieniam jako rozpuszczając zimno, w których ciemności

Które ścianami trzymającymi pilnie w nieświadomości 

O to rozniecam ogień obecności, który rozkwitnie w wartości! 

Promienię się, gwiazda doskonała pośród gwiazd wynaturzenia

Gdzie degeneracja i debilizm duchowy trzyma schorzenia 

I jestem gwiazdą rozgałęzioną intensywnie i promieniście

A każda gałąź daje owoce, które dają moc, by spojrzeć przejrzyście

Nie wątpię, żadna iluzja i złe intencje nie zmienią kierunku 

Jestem z Architektem w zaufaniu i dla doskonałości w szacunku 

Nie pytam już jak, bo wiem, że cokolwiek to w miłości

I z taką mocą każdy oddech w intensywnej namiętności

Jako w skupieniu, który pcha naturalność z obecności 

I wyzwala w wieczny strumień uniwersalnych mądrości 

A stan mój ponad zwątpienia przełamałem dla odrodzenia

Nie ma litości a dyscyplina, przez którą światło płomienia

Gdzie przez fale ogniste patrzy stwórca światła właściwością

Która jest najwyższa, która mocą jest ponad doskonałością 

I tylko duch wyhartowany, który opanował ciało w wieczności

Może rozpalić ten blask, by radować się w miłości

A ekstaza napędza w zapomnienie jako odrodzenie

I nic się nie liczy, a duch i technologia, która w jest w jedno - w jaśnienie 

Jako Ra-z-Ja-Śnienie i płynie Architekt w urzeczywistnienie 

Z wnętrza duchowego w umysłu bodźców natężenie

I moc ta porywa energie, by wzbiły się w milczeniu 

Jako doznały jasności - najwyższej mocy natężenie

I ukorzą się jako ujrzą Stwórcę jak włada ich duszami

Przez technologie, która prowadzi ich Rajskimi bodźcami

I toną w zmysłach jako ciało odczuwalne jest całkowicie

A światło płynie, a moc wznosi się w ponad Wszechświat w zenicie 

I doświadczam tego - śnię wizjami, by obudzić się w widzeniu

A paraliż senny znów mnie przeniósł ku marzeniu

Ah czy ja nie mam już nad marzeniami kontroli?

Czy wszystko ku jednej idei, podług wyższej woli...