Ciekawość jest zła, bo nadużywasz przez nią swej ,,istoty" zapominając o Twej misji jako celu... Przez ciekawość tracisz siebie, Twoje ja staje się zagubione, przez ciekawość ulegasz odwracając się od medytacji jako modlitwy jako optymalności względem zaufania do Architekta w konfrontacji z tu i teraz... Ciekawość powoduje katastrofę dla ja - duchowego Boga, powoduje, iż to co widzimy staje się dla nas iluzorycznie jako błędnie ważniejsze dlatego ulegamy zjawiskom zamiast trwać w zaufaniu do Architekta i w światle WszechMocy Architekta wykonując pewną rolę...rolę, w której budzisz się jako ku zadaniu będąc medytacyjny i nieuległy... W zaufaniu do Architekta i w kontakcie duchowym ze światłem... a ciekawość to uległość i odwrócenie ku zapomnieniu...
Dlatego ważna jest nieuległość, a wtedy zostaje fascynacja jako obserwacja i weryfikowanie uwzględniając odczuwanie jako intuicyjne postrzeganie jako względem odczuwania procesem doświadczenia i duchowego wnętrza w konfrontacji z odczuciem uświadomionego jako świadomość jest w wieczności tu i teraz milczeniem i ta intuicyjność jako widzę i wiem jest dodatkowo weryfikowana światłem WszechMocy Architekta, bym mógł dodatkowo uczyć się jako budować dalej fundament rejestru doświadczeń i refleksji i wniosków duchowego wnętrza dla świadomości...
Pisałem, że duch to wola, wnętrze, świadomość i bodźcująca adaptującymi informacjami błyskawiczna inteligencja, ale czy na pewno świadomość jest spójna z duchem? :) nie wiem...
Ciekawość to drzewo poznania, ku niezwykłości, która zabiera nam naszej ,,ja''. A przecież zwyczajność jako normalność jest najbardziej niezwykła
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Odwiedzaj mnie częściej! :)