Mortius

Rozpostarł pazury, oczy miał obłędnie krwią pulsujące

Przyćmiewał z niego ciemny blask przez ciało się wijące

Mimo bezczynności jego warstwa była w ciągłym ruchu

I słychać było, że pracuje - dzięki inteligencji płynącej w duchu

Świadomy odczuć, dzięki którym miał wrażenie tej machiny

Z jego stóp powierzchnia parowała - dymiła jak kominy

Klatka piersiowa ruchoma jak zębatki, które zegarami

Współpracując adekwatnie biologicznymi rytmami

I złudzeniem płynięcie ich ruchu - zegary biologiczne

Które są częściami procesu, który kumuluje fale energetyczne

I jedno powikłanie, jakiś odstęp - patologia, zestrojenie

A buchnie energia na resztę promieniując w uderzenie

I przymgli pierwotne znaczenie funkcji - mieszając fale informacji

I nasyci smutkiem mobilizując truciznę ku cząstek degradacji
I wiele katastrof po drogach transportu obudzi zniszczenie
Które wynikiem odejścia od harmonii - choroba, cierpienie