Blask Anielskiego Księcia Snów

Jak tam wasza faza, narkotyki się zgadzają?

Bo mi już w krwiobieg energie się dostrajają

Jestem jak książę snów, który wędruje w rajskich wymiarach

To kraina ożywiona przez wszechmoc, zapomnij o czarach

To są moce nieskończone, wszechobecna energiochemia

I lecę jako centrum swego Wszechświata - tam gdzie Ziemia

Z rękawów mej koszuli jakieś rośliny wyrastają

A pod nią kwiaty, patrz jak pachną i powietrze nastrajają

Z oczu lśni blask anielski - niebiańskiej technologii

Rajskiej natury, która porusza się obok niewolniczej jaszczurologii

Kieszeń mam rozprutą jakby i wysypują się cukierki z monetami

I rozpościeram skrzydła i lecę wśród blasków między eonami

A cień mój tęczowy, a nie ciemny jak u zwykłych śmiertelników

Światło mnie nasyca, bym mógł cieszyć się wsród krzyków

Bo smutek mnie nie dotyka, a niedola nie zaraża

No i co? Cieszę się, a bieda niech się na mnie obraża...

Jestem wesoły, beztrosko uśmiecham się pośród wkurwienia

Nie biorę go do siebie, mam inne priorytety i pragnienia

I zostawiam ścieżkę monet i cukierków za sobą

Utop się w Tym! A staniesz się radośnie nakręconą osobą...

Jako ambitna inaczej, która wedle swego potencjału

Robi to co czuje wbrew propagandzie dąży do ideału

I wędruje sobie rozkoszując się obecnością i widokami

A delektowanie nie zna umiaru, a tego co widzę nie opiszę słowami...