Bezwzględne unikanie znanych błędów...

Zbyt wiele błędów popełniłem, by tak zwlekać

Znam swą receptę nie mogę od tego uciekać 

Nie należę do nikogo, jestem dzieckiem Boga

Nie mogę się sprzeciwiać, Światło to droga

I schodząc z niej na wygodniejsze przestrzenie

Czuję błąd, a los skazuje mnie na upokorzenie

W zaufaniu do Architekta ku pojęciu mądrości

Mam zamiar kierować się w zaufaniu i miłości

Ku ostateczności, bo objawiają mi się zadania

Które są niezbędne dla Ziemi do wykonania

I widzę swą sytuacje, że nie jest zbyt komfortowa

Zbyt dużo zbrodni, przez które Ziemia nie jest kolorowa

Jest wiele zwierząt, które idą na smyczy za panami

A zwracają się do mnie w oczach z krzykiem i smutkami

I czuję sympatię jako dostrzegają nadzieję w zaufaniu

Że miłość w tym jest, ale bez wyboru ulegają prześladowaniu...

Samotnia to jedyny stan, w którym czuję powołanie

Wielki sens w tym tkwi jako bardzo ważne zadanie

I nie mogę należeć do was, ale jestem z Wami

Przykro mi, że to spotyka się z rozczarowaniami

Znów mam cele, nie poddam się w tym dążeniu

A wzbię się daleko wgłąb w trans mistyczny ku tworzeniu

Nie jestem tu po to by z kimś być lub komuś dogodzić

Jestem, by być w zaufaniu i by Wam przewodzić 

Jako iż wszystko jest niepewne, a ja nie wiem kiedy

Ale ma stabilność da ochronę na każde dni biedy...

A więc miałem otworzyć księgarnie

Miałem wydać tomiki wierszy

Miałem za kasę z wierszy zorganizować akcje charytatywną pomocy

Miałem nawracać zagubione duszyczki ku wewnętrznemu powołaniu i zaufaniu Architektowi

Miałem zrobić tak by zgromadzić tyle środków by starczyło dla rodziców i wszystkich biednych osób, którym powiedziałem że dopilnuje tego... By im się poszczęściło

Miałem rysować...

Miałem mobilizować i motywować ambitne osoby..

A jestem...? Jestem nikim... Znów.... Więc...  dalej... Intensywnie... Obsesyjnie... Daleko wgłąb.... Medytacyjnie jako praca ma mówi sama za siebie.... Lecę gdzie drogą duchowy Bóg milczenia i Architekt... I lecę.... Uda się! A niechaj wszystko płonie! Tym razem nie odpuszczę... Spokojnie i bezwzględnie względem harmonii będę brnął do celu...
Niech się dzieje co ma się dziać... Ja biegnę po swoje, nie chodzi o to by mieć, a o rezultat, który udowodnię dla Tych którym dałem słowo...
W końcu coś się uda...