We wszechświecie procesowania

Świadomość we wszechświecie procesowania w wieczności

Trzymaj się swej struktury jak świątyni i wiedz że od początku do końca jesteś tu sam...
Nie karm uwagą tego co Cię pochłania...
Niechaj świątynia będzie ostateczną samowystarczalną formą, na której się skupiasz Ty jako nieskończona nie-forma.
I niechaj świątynia będzie jak przestrzeń intencji, a serce jej niechaj będzie bramą do wistościrzeczy - rzeczywistości...
Serce niechaj będzie świątynią - strukturą, która musi pozostać ostateczną Twą własnością, za którą jesteś odpowiedzialny do końca... jako nic nigdy nie będzie do Ciebie należeć prócz tego...
Wszystko inne będzie jak dar, któremu musisz zaufać..., bo nic nie da się zmienić, można jedynie podejmować wobec tego decyzje dot. akcji i reakcji, ale to nie będzie ,,zmiana", a symulacja niezmiennego.
A przestrzeń, w której porusza się struktura niechaj będzie wieczną przygodą, wieczną wędrówką, w której otoczeniu zdarzać się będą przypadki, które mają jakieś głębsze znaczenie - przeznaczenie.
Rzeczywistość jest zmienna, wszechświat to nieskończone procesowania w wieczności, które mają swoje niezmienne przeznaczenia, którym trzeba zaufać. Trzeba w tym się poruszać - czujnie i ostrożnie jako rozsądnie pamiętając, że życie nie jest wygodne, a niebezpieczne.
Pamiętając również że dopóki ,,walczysz jako nie osiągasz, bo nie ma co osiągać, ale dopóki wymagasz od siebie" jesteś zwycięzcą.

Czas to pieniądz

Czas to pieniądz, dlatego bo łączy je spójna logika, ale jeżeli pieniądz jest sztuczny to czas też. - są to sztuczne, iluzoryczne kreacje.
Czym bardziej wyzwalasz się od Kali tym bardziej stajesz się oceanem... w wieczności. A wnet życie staje się jeszcze większym żartem, z naciskiem na słowo ,,większym". A czym dalej w ocean tym oczy stają się bardziej spienione śnieniem - oczyszczone i wyzwolone. Wyzwolone do tego by stać na poziomie lasu - na poziomie kryształowym i móc w nim zacząć żyć... swą ,,radioaktywną" naturą
Brzmi to komicznie, ale ukazuje naturę człowieka przyszłości.
Ocean niezależnie zawsze jest w zgodzie - bez wysiłku, więc wszelka toksyczność w świecie nie należy po prostu do oceanu, nie warto się wysilać - to co rezonuje z sercem - z jego strukturą... zdarza się bez wysiłku...

Dlatego bunt to grunt.
Kto się nie buntuje
Ten życia nie poczuje
Bez spontaniczności
Nie ma wnet wolności...
Bez zaufania
Nie ma latania
Strach Cię dusi
Gdy podłość kusi
Bo bez miłości
W swe zażyłości
Strach porywa
Gdzie życie ubywa...
A Bez radości
Nie ma miłości...