W szkole doświadczałem dużo temperamentów - to byli indygo. A kryształów było malutko - kilku i byli tacy cisi, a ja byłem królem milczenia. Było tragicznie i doświadczyłem tego w każdej szkole - pracownicy systemu mnie lekceważyli szanując tylko te dzieci z wielkim temperamentem. A dzieci te nie rozmawiały ze mną często się śmiejąc i uważając za demona. Teraz widzę naturę tego i wybaczam im, bo skąd mogli wiedzieć o co tu chodzi? Kierowali się instynktem, a jeżeli kryształ nie potrafił z tym instynktem współpracować, a potrzebował specjalnego traktowania tworzonego w ciszy i zdrowiu to co mógł więc robić nie rozumiejąc też tej niesprawiedliwej sytuacji? Jedynie zająć się ,swoim światem" siedząc w ostatniej ławce i pracując nad swym talentem - nad poezją i rysunkami. Choć miałem powyżej 20tu 90 kartkowych zeszytów ze swą twórczością to wywaliłem to bo nie było miejsca uważając że teraz będą lepsze, a tamto to było by uciekać przed rzeczywistością...
Widzisz... Kryształowi żyją w prawdziwym hardkorze, muszę być bardzo ostrożni...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Odwiedzaj mnie częściej! :)