Choć ludzie są szaleni w ekspresyjności
Nie adaptuje się w inne okoliczności
Męczy mnie hałas słów rozrzutności
Odcinam się od wszystkiego co ciemne
Co narzeka z pretensją na sprawy przyziemne
Muszę odnaleźć znów wartości w sobie
Światło rozniecić, by nie być w żałobie
I ludzi niegodnych na dystans więc trzymać
Lecieć swą drogą - się już nie zatrzymywać...
A niepohamowanym być w obecności
Wyjętym z łańcuchów wszelkiej marności
I swobodnie wzbić się w stan nieważkości
Nasycić światłem, by rozniecało struktury mądrości
W sekwencjach życia mam zapisane wartości
Które oznaczają najwyższe uosobienie boskości...
Nikt tu nie jest moim szefem, a ja nie jestem nikogo własnością
Nie będę tolerował, że z nieskrępowaną stanowczością
Dyryguje się mną zamiast traktować z szacunku godnością
Nikt nie będzie manipulował mojej sfery prywatnością
A jest to przestrzeń, którą nazywam swej woli wolnością
Moje życie, moja sztuka - nie są przedmiotu ulotnością
Trudząc się serca szczerością - są światłości świętością
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Odwiedzaj mnie częściej! :)