Świadomość we wszechświecie procesowania w wieczności
Trzymaj się swej struktury jak świątyni i wiedz że od początku do końca jesteś tu sam...
Nie karm uwagą tego co Cię pochłania...
Niechaj świątynia będzie ostateczną samowystarczalną formą, na której się skupiasz Ty jako nieskończona nie-forma.
I niechaj świątynia będzie jak przestrzeń intencji, a serce jej niechaj będzie bramą do wistościrzeczy - rzeczywistości...
Serce niechaj będzie świątynią - strukturą, która musi pozostać ostateczną Twą własnością, za którą jesteś odpowiedzialny do końca... jako nic nigdy nie będzie do Ciebie należeć prócz tego...
Wszystko inne będzie jak dar, któremu musisz zaufać..., bo nic nie da się zmienić, można jedynie podejmować wobec tego decyzje dot. akcji i reakcji, ale to nie będzie ,,zmiana", a symulacja niezmiennego.
A przestrzeń, w której porusza się struktura niechaj będzie wieczną przygodą, wieczną wędrówką, w której otoczeniu zdarzać się będą przypadki, które mają jakieś głębsze znaczenie - przeznaczenie.
Rzeczywistość jest zmienna, wszechświat to nieskończone procesowania w wieczności, które mają swoje niezmienne przeznaczenia, którym trzeba zaufać. Trzeba w tym się poruszać - czujnie i ostrożnie jako rozsądnie pamiętając, że życie nie jest wygodne, a niebezpieczne.
Pamiętając również że dopóki ,,walczysz jako nie osiągasz, bo nie ma co osiągać, ale dopóki wymagasz od siebie" jesteś zwycięzcą.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Odwiedzaj mnie częściej! :)