Pieśń serca dzieci wśród świata horroru
Pamiętam, gdy wątpiłem tak długo, nieprzerwanie
Pytając się w szkole: Gdzie są Ci waleczni Spartanie?
A nauczyciel na to: Adaś Ty jesteś chyba z innej epoki
A ja na to: Ale to nie dyskwalifikuje, by stawiać tu swoje kroki
Byłem sam jeden na kilkadziesiąt osób wyalienowany
Ale też miałem głos, który wznosił ponad ich ramy i byłem niepokonany
To było światło, które nasycało do życia to ciało
Istota adaptować się mogła, choć to bardzo bolało
Bo nic tu nie grało, choć pięknie być miało to się nie dało
Pracowałem bez przerwy - ale widziałem że to ciągle za mało
Bo nie na tym życie moje miało polegać
Pytałem więc dlaczego by innych reguł nie przestrzegać
Jak by tu można przed tym światem uciekać?
I widzę to znowu - próbując przed wszystkim zwlekać
Gdy patrzę na dzieci z podstawówek co z życiem się spierają
Bo od narodzin z inną pieśnią w sercu ten świat poznawają
I patrzą przez zamysł zaklęty przez Boga w ich naturalne skłonności
Bo są niewinne w świadomości - widzą kolorami jasności
I żyjąc subiektywnymi wyobrażeniami o swej wolności
Żyją tak jakby ograniczeń nie miały ich zachowania i możliwości
Jednak muszą przebrnąć te wahadła nadgorliwego nadzoru
Które im zabraniają żyć swą pieśnią - narzucając pieśń horroru
I ten koszmar w tych dorosłych się przewija oplatając bez litości
Narzucają więc reguły, które dla tej serca pieśni nie mają tu wartości
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Odwiedzaj mnie częściej! :)