Park cz.2
Obserwuję świadomie - tak do życia mnie stworzono
Delektuję się tym co jeszcze tu w mieście nie zniszczono
Tutaj niezwykłego życia się rozgrywa zapomnienie
Każdy czyni tak jak umie, a w powietrzu czuć zdrowienie...
Park to moje życie wieczne - to jest wieczne uzdrowisko
Tutaj nabieram znaczenia, rozpalam tu swe ognisko
Płonie we mnie promień święty, nigdzie mi już się nie spieszy
Czas jest tylko dla idioty, który wiecznie w piekle grzeszy...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Odwiedzaj mnie częściej! :)