Ciągłe krzyki - do dzisiaj nie ma końca to piekło
Nikt o nic nie pyta - tak życie całe mi uciekło
Zamknięty w sobie pod wpływem tej tarantuli
To moja matka, która nie kocha, i wbija paznokcie gdy tuli
Cokolwiek zrobię jestem krzykiem zabijany
A krzyk serca wewnątrz - pogłębia lustrzanie te rany
I gdy już odpuszczam - powiem że zrozumiałem
Ona dalej krzyczy na mnie, czy jakiś ból jej zadałem?
Powiedz mi co mam uczynić, by mieć tu życie
Nie mam życia, nic nie mogę - jestem uwięziony w bycie...
To nie jest normalny sen, tu wszystko obok się rozgrywa
A ja w środku to przeżywam - tak całe życie mi ubywa
Jak Jezus jestem powieszony już na starcie
Krzyż pilnuje mnie bez przerwy - czuję więc rozdarcie
Czy mógłbym kiedyś coś? Mógłbym w końcu żyć?
Nie mogę tutaj nic, matka chce mnie wciąż tu ryć
Powoduje zaburzenia, znów przejęty jestem znacznie
Jest to poza mą kontrolą - i przyglądam się więc bacznie
Nic nie mogę więc uczynić - ta tragedia nie ma końca
Proszę Boże przyjdź tu znowu - daj mi więcej swego słońca...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Odwiedzaj mnie częściej! :)