Do Herosów!
Nic się nie martw więc na zapas - tajemnicą się promienię
Żyj czym żyjesz - jestem sobie i już raczej się nie zmienię
Lubię jak ktoś mnie wysłucha lub pogoni swą radością
Dla mnie to szczęście dla ducha, by móc żyć tutaj miłością
Szczęściem dla mnie są te słowa, to jest życia smutna droga
Ta tragedia jest zachłanna, gdy tak we mnie miłość błoga...
Wiele błędów popełniłem, bo nie chciałem być samotny
Teraz się tym wszystkim bawię - samotność to stan pierwotny
Więc uśmiechnij się wszechświecie tak jak ja się śmieję wiecznie
Choć mam nerwobóle w sercu - bo tak chciałem mieć koniecznie
Te pragnienia to nie dla mnie, choć tu mogę być kuszony
Wolę służyć nieprzesadnie, by móc być tu wyzwolony
Zobaczyłem siebie w wielkich - w takiej małej słabej formie
Nic to dla mnie Wy herosi! Gdy światło trzyma mnie w normie
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Odwiedzaj mnie częściej! :)