W życiu nie chodzi by spędzić je z osobami z którymi dobrze Ci się przebywa, z którymi jest komfortowo, a chodzi by spędzić z tymi z którymi dobrze Ci się tańczy, którzy są niezbędni do tego by orkiestra dobrze funkcjonowała.
Nie chodzi byś czuł się dobrze, a o to byś zyskał możliwości w atmosferze niekoniecznie komfortu a akceptacji, akceptacji iż każdy jest łobuzem, ale przejawiający inną logikę funkcjonowania...
Życie to nie wędrówka z punktu A do B przez jakieś etapy... Jak to pokazuje system czy gry komputerowe. .
Życie to taniec struktur mądrości, (mikro)elementy (fizycznie na prawach wszechświata) nasycone magią funkcjonujące w poezję...
Każda refleksja jest jak taniec w podróży, gdzie taniec jest celem sam w sobie, a nie podróż...
Gdy kończy się poczucie ,,natchnienia", które można nazwać odczuwaniem nakierowanym na jakąś prawdę życiową, odczuwanie tej prawdy, dotykanie jej, delektowanie się nią tak mocno że znikają wątpliwości...
To jest natchnienie ...
Ono pojawia się wraz z rozpoczęciem tańca, możesz ,,tańczyć" a nawet nie zdawać sobie sprawy, być nieświadomym, że z perspektywy szczerości wobec serca zacząłeś dotykać, stałeś się życiem, stałeś się nadświadomością
Jednakże jeżeli podróż zaczyna być ważniejsza od tańca to przestaje się żyć będąc niewolnikiem podróży, będąc przykuty do podróży, będąc niewolnikiem bezdusznego schematu nie odzwierciedlającego serca , nie dającego przestrzeni dla serca, dla tańca, by tańczy szczerze od serca...
Nie każdy umie żyć, dlaczego?
Bo stara się porównywać do innych zamiast tańczyć w zgodzie z sobą, szczerze od serca...
Każdy tańczy inną logiką...
Dlatego bądź szczery wobec siebie...
Wczuj się w ciało a jednocześnie obserwuj je
Wczuj się w uśmiech a jednocześnie obserwuj go
Wczuj się w oczy a jednocześnie obserwuj je
Stań się nimi i obserwuj...
Stań się głosem serca i obserwuj...
Stań ciałem i obserwuj...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Odwiedzaj mnie częściej! :)