Z życia

Straciłem sens, a gdy go nie ma to nie ma o czym pisać

Cieszę się, że żyję, choć czasem wolałbym już nie oddychać

Wciąż się we mnie płomień tli i serce bije i mózg pracuje jeszcze

Lecz nie mam już nadziei, płomień gaśnie przez zdarzeń deszcze

A gdy nadzieja umarła, to co zostało mi po wszystkim tutaj?

Takiego nikt mnie nie widział, lepiej mnie nie ruszaj

Pomiatany przez przeznaczenie, wszystko straciło znaczenie

Jej już nie ma, była skarbem, dla każdego istne marzenie

Leżę i leżę i czekam chyba aż ten płomień zgaśnie zupełnie

Śmierć przyjdzie i zabierze mnie i skończę tam! Na samym dnie

Rodzice mnie nienawidzą bo nie wypełniam obowiązków

Kobiety mnie nienawidzą bo nie nadaję się do związków

Ja siebie nienawidzę, bo nie ma we mnie życia wcale

I zazdroszczę gdy na wolności mają co chcą wandale

Nienawidzę tego, że nie umiem swoich emocji wyrażać

Nie umiem mówić, tylko ludzi do siebie co dzień zrażać

Ten świat jest dla mnie zbyt brutalny, doprowadza do nędzy

Nie ma w nim łagodności tylko pościg do pieniędzy

Ciągłe nerwy, nie nadążam wcale za teraźniejszością

Chciałbym zapomnieć, jednocząc się z kimś miłością

Nienawidzą mnie ludzie za mój charakter beznadziejny.

Póki nie zacząłem brać leków na mój nastrój chwiejny

Było wszystko dobrze, panowałem nad sobą i otoczeniem

Dziś odnoszę się do ludzkości z wolności pragnieniem

Jestem tym odurzony, otumaniony na zawsze przez głupotę

Za którą moi rodzice muszą płacić na te leki pieniędzy kwotę

Gubię się w najprostszych sprawach, nic mnie nie cieszy

Gdyby można było endorfiny wstrzykiwać byłbym pierwszy

Jak mam z kimś wytrzymać skoro nie wytrzymuję ze sobą?

Boję się zbliżenia, bo nie jestem interesującą osobą

Natura żyje, ale z nią nie euforyzuje się ma dusza

Psychika rozpuściła się, by przybrać formę i się rozkrusza

I tak w kółko, nie umiem trwale powstać, z taką lekkością

Stykając się miłością do siebie z doskonałą naturalnością

Poruszam się odrętwiały, czując strach zamiast odwagi

Wszystko prysło, Nie czuję już życia - jego esencji i magii