Nie mam w co wierzyć, nie mam kogo kochać, nie jestem szczęśliwy
Nie mam dla kogo żyć, nie mam oparcia, a los nie jest życzliwy
Ludzie żyją tak jakoś normalnie a mi w tym życiu nie jest wcale wygodnie
Nie mam nikogo z kim mógłbym pogadać w cztery oczy swobodnie
Chciałbym z kimś poprzebywać, ale czy jest to dzisiaj możliwe?
Patrzą na ten świat z niedowierzaniem i smutkiem moje oczy lękliwe
Jestem zagubiony, nie ogarniam świata, nie wiem co się dzieje
Z dnia na dzień źle, nie ma ulgi w cierpieniu, ciało niszczeje
Całymi dniami bym spał, nic nie robił, tylko egzystował jak pies
Przez cały czas czuję w sobie straszny niepokój i stres
Jest skrajnie źle, życie niszczy mnie od środka, od wewnątrz głowy
Widzę wciąż szarość, choć chciałbym by świat był jak sen kolorowy
By iść do przodu w sposób prosty i bezproblemowy
Wszystko by się układało, gdybym nie stracił drugiej połowy...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Odwiedzaj mnie częściej! :)