W odbiciu nieba ten świat to jeden wielki surrealizm, w którym dusze doświadczają przygody i niewoli
Życie kręci się między realnością świata starej cywilizacji, a rzeczywistością...
Ta realność jest dla mnie fikcyjna, jest nie z mego świata, a jednocześnie jest tak ,,niezaprzeczalna" dla ludzi bez tej wrażliwości...
Jako:
,,Nie definiuj, a patrz jakbyś pływał we wszechświecie
Jakbyś przybył z kosmosu i wędrowała sobie 😉😉
Będąc tu nikim
Ale częścią wszystkiego
Ja jestem z innego świata na sto procent
Czuję i wiem po prostu..."
Ale fajnie jest chodzić tu i tam, być wśród ludzi...
Zawsze jak gdzieś idę to coś złego się tam dzieje...
Jest to dostrzegalne tylko dla mnie...
Taka ,,niesprawiedliwość" na którą inni nie mają wrażliwości...
Nie wiem co z tym robić... Kuje w oczy, ale jedynie ... Co robię, jak reaguję... to piszę
Kuje w oczy i się nieraz zastanawiam...
Tworzę refleksje ...
Które wzmacniają podejście by żyć z tymi sytuacjami
Zmywają wątpliwości bezradności lub umacniają w bezradności i świadomości...
Dodają logiki ku temu by działać, by je w miarę ambicji i odwagi programować na to by je ,,uzdrowić"
Te sytuacje ...
Ludzie są niewrażliwi, ślepi... Żyją w ,,chorobie"...
Jedynie takie podejście uzewnętrzniania tego ,,uniwersalnego programowania" daje im do myślenia i mam świadomość Zmieniania świata na lepsze...
Kiedy się uzewnętrzniam dzieje się cud...
Ludzie zaczynają ,,myśleć"
Wtedy ja ich lekko uświadamiam, programuję...
Śmieją się, uważają to za absurdy ale przynajmniej tkwi to w ich nieświadomości od teraz... Kiedyś rozkwitnie tak myślę...
Przynajmniej świadomość tego że moje myślenie jest inne, nie z tego świata 😉
🎉🎉 Powodzenia, więcej kosmosu! Mniej ,,ograniczeń" 😏😏 hej hej!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Odwiedzaj mnie częściej! :)