Dzieci Nowej Ery

Dzieci nowej ery

Dzieci Boże nie mogą być niewolnikami
Bo mają moc by wznosić się ponad
zakłamaniami
Nie mogą być sługami, bo są wolności aniołami
I pomoc niosą więc czynami - światło między demonami
Mimo że to nie pasuje do tych miast śmierci i zniszczenia
Pomimo, że nie widać nadziei dla ziemskiego skażenia
Posiadają oczy, które rozróżniają dobre od złego
I widzą światło naprawy, które tli się w nich z dala od ego
Jednak nie mogą go realizować, bo zło jest zbyt okrutne
I chowają się między nami - skulone, zaszczute, smutne...
Bo widzą swych mniejszych braci wywożonych za granicę
Tam się ich ubezwłasnowalnia zachowując tajemnicę
I szprycuje kłamiąc, że lekami, a jednak truciznami pod tabletek postaciami
By stawali się po cichu posłusznymi wegetującymi ,,zwierzątkami"
Które żyją tylko już lękami krwawiąc od środka zapłakane
Bo są oszukane, a ich życie jest z góry przesądzone - przegrane
A gdy się rzucają, nie zgadzając na takie niesprawiedliwości
Łapie się je, przywiązuje i daje zastrzyki ku poczuciu senności
I miejsca intymne stają się znieczulone - martwe, bez życia
A twarze są skrajne, patrzą martwo w cień swego odbicia
I tak o to młodzi umierają za życia, nie poznasz ich między nami
Są na zawsze straceni i nikt im nie uwierzy - włącznie z prawa organami...