Czarnoksiężnik

Lewituje nad ziemią ubrany w czarną pelerynę

Żyje tylko po to by realizować swą doktrynę

Z oczu wznosi się para przez otwory maski metalowej 

Zmierza do swej czarnej wieży po krainie kolorowej 

Trzyma w dłoni jakby laskę zakończoną metalowo 

Oczy jaśnieją blaskiem na różowo fioletowo 

Tańczy wiatrem peleryna z nim pod rękę

I drzewa szumią mu oto taką piosenkę:

Pędź czarnoksiężniku, pędź do swej nory

Twojej wieży którą pilnują golemy i potwory 

Spuść nam deszcz na głowy, byśmy były podlane 

Nasze życie wegetacją, nasze życie jest zjebane 

Chcemy być jak Enty, których życiem jest wędrówka

Za Ciebie wodę wypijemy i życzymy zdrówka! 

A więc leciał przez krainę pełną różnych skrajności 

Smutek dopadł drzewa mimo ich wiecznej cierpliwości 

Czarnoksiężnik król zatrzymał wiatr poruszył lasy

I liście wciąż śpiewały, a korzenie wybijać zaczęły basy 

Był już przy swej wieży gdzie różne żywioły

Zaklęte były w kamienie jakby w nich oczodoły 

A tam błysk i latały odłamy nad szczytem

Który przecierał chmury z dumą i zachwytem 

I ciemność pokrywała okolice, wybijały pioruny 

Była burza a napięcia rzeźbiły latające runy 

Te kamienie miały możliwość żywiołów ożywiania 

Panowały nad pogodą, służyły do roślin podlewania

Pewnego razu przechodził demon straszliwy 

Był mroczny w obliczu jakby nieżywy

Ale oczy miał żywsze niż otchłań pełna smutku 

Gdzie ludzie pracują aż do śmierci w przekonaniu że do skutku

Pokonał golemy, te kamienne masy 

Uleciały z nich dusze w podziemne hałasy

Gdzie słychać błagania przez popełnione grzechy 

A w niebie życie tam w kosmosie i słychać ciągłe śmiechy 

Władca swej wieży stanął na wysokości zadania 

Zniszczył mózg demona i na sznur bez pytania 

Powiesił nad przepaścią gdzie króla potwory 

Między siebie rozszarpały ciało, została tylko głowa a pod oczami wory 

Nad czupryną zaczął ulatywać smród i przyleciały muchy

Głupi demon chciał być wielki teraz nikt nie czuje skruchy 

Bo kto pokona ów potężnego czarnoksiężnika 

I zdobędzie jego trzecie oko spod maski samotnika

Ten posiądzie moc i bogactwa natury 

Nie jakieś pieniądze chorej kultury …