Wiedźma antyalkoholowa

Okrutna wiedźma nazywana jędzą się obudziła 

Znowu o ofiarach swoich czynów w nocy śniła 

Choć nie wiadomo, może to był sen na jawie

I wyszła w nocy z mieszkania, by wczuć się w zabawie

O nóż kuchenny w ręce przecierały się włosy brązowe 

Choć oczy były nieświadome to świeciły jak nowe

Szła w nocy po przedmieściach aż w parku się znalazła 

I nie wiadomo czemu, ale na drzewo wlazła 

Niczym jaszczurka i wśród liści się schowała 

Aż z góry była ledwo widoczna w tych cieniach i mała 

Choć latarnie świeciły, niby bezpiecznie tutaj było

Pojawił się tutaj pewien pan, troszkę mu się wypiło

Koordynacja ruchowa już nie ta jak z rana 

Jednym słowem jego morda była ,,pijana''

Przechodził przez ścieżkę obok tego drzewa

Na którym spała wiedźma i ten facet ubolewa

- Zostawiła mnie! Jak mogła to zrobić!? 

Chętnie bym znalazł tego typa, by go pobić! 

I tak krzyczał do siebie smutny mężczyzna 

A z drzew sączyła się dusząca woń - zgnilizna 

To zapach unoszący się z poprzednich nocy 

Pochowane tam były zwłoki, którym nie udzielono pomocy 

Nagle z góry rzuciła się jędza przeraźliwa 

Rozdrażnił ją unoszący się zapach wódki i piwa 

Zadźgała faceta, choć krzyczał aż do nieba 

Nikt nie wzruszył się tym że pomóc mu trzeba 

Wszyscy dalej śpią, smacznie poklepując ustami 

Przecież jest noc nad naszymi głowami …