Po żelkach

Kręci mi się w głowie, deptam po dywanie z larw

Blask emocji rozmył się, nie widzę dzisiaj barw 

Liczę talię kart z której wyjdą potwory

Yu gi oh w wersji gęsia skórka czy inne horrory 

Nakłuwać na mikrofon będę walające się ciała w przestrzeni

Po amfetaminie w oczach gimby będą mówić że im się mieni

Zanim nie wypadną im gałki z oczodołów 

Powiększą się źrenice im po zobaczeniu potworów

I będą uderzać o ściany tryskając w rytm membrany

Rzuci się na mnie każdy kto nie będzie podpity lub naćpany 

A ja tą fikcję będę śpiewał nie dla szatana a artystów

By po słuchaniu tego odchodzili od zmysłów 

Odchodzę w sen widzę odrapane ściany psychiatryka 

Coś mi w kościach strzyka i każda z myśli umyka

Źrenice zmieniają kolory jak kameleon, mienią się tęczowo

Świat przybiera barw, w szpitalu każdy się śmieje, jest kolorowo

Za rozbitym oknem świeci słońce, tańczą upiory

Rozdrapują się wzajemnie, każdy z nich jest chory 

Pisk wesoły co rusz z pomieszczenia ulatuje 

Każdy z obecnych tu się dzisiaj dobrze czuje

Nagle przychodzi personel, zapina w pasy roztańczonych 

Zastrzyki w ramiona, gasną światła w oczach, cisza zastraszonych 

Budzę się ze snu, to były nie larwy a kafelki

Odpakowuję następną paczkę by odpłynąć - dobre te żelki…