Samotność w codzienności

Nie wiem jakie macie przeświadczenie o mnie

Ale patrzę na ten świat samotnie, nieprzytomnie 

Staram się być dumny, żyć spokojnie 

Samotność w swe czeluści pożera mnie 

Odpalam swą pochodnię i myślę o tym co będzie 

Bo mrok moimi oczami jest wszędzie 

Chce mi się spać ciągle gdy nie ma z kim pogadać

Gdy żyję w niezrozumieniu i muszę się zmagać 

Z samotnością, choć staram się odnosić z miłością

Do świata to ten patrzy na mnie z oschłością 

Nie jak na brata a raczej kogoś wyklętego

Zamykam się w sobie i mam dosyć tego