Armagedon

Wiruje niebo, wciąga budynki, które kruszą się do środka 

Popiół zakrywa słońce i burza której pioruny uderzają jak z młotka 

Niszczą powierzchnie, pękają ulice wzdłuż architektury 

Latają w przestrzeni ich potłuczone okna, dachówki i mury

Ludzkie kończyny przemieszczają się chaotycznie 

Ci co jeszcze żyją o swoich siłach uciekają panicznie
Ciemność widzę przed oczami, czy to koniec już?
Czuję jak głowa pęka wzdłuż szyi jakby wbity nóż
Zbyt zimno, a ono oplata ciało i drżę niemiłosiernie
Modlę się pierwszy raz w życiu do Boga przez cierpienie
Leci w oczy brud, który pokrywał całą okolicę
I cały czas czuję jak zimno rozcina mi potylicę