Świadek inności

Świadek ,,inności"

Wędrująca świadomość bodźcująca w formie egzystencji
Wykazuje swą innością nowy wymiar inteligencji
Skąd się tutaj wziąłem w takiej biologicznej technologii
Jaki sens ma to dla świata, pytań mam ciąg tu mnogi
Czasem prowadzę monolog, mogę w nieskończoność opowiadać
Jednak to jak wieczny prolog, któremu muszę się poddawać
Sam nie wiem skąd ten rozum i te słowa czemu płyną w taki sposób
Nie znalazłem odpowiedzi w żadnej
ze spotkanych osób...
Te moje opowiadania biorą się z bycia świadkiem swej nie wiedzy
Czuję się jakbym tu był pierwszy raz, nie zrozumieją tego koledzy
Dlatego jestem wciąż tu sam z wizjami i nadzieją
Że ludzie czegoś się nauczą - swoje błędy zrozumieją
Lub że w końcu tu powstanie coś gdzie będę funkcjonował
Gdzie będę mógł więc przeżyć, gdzie nie będę się przejmował
Gdy zaczynam opowiadać to tak jakbym to pierwszy raz poznawał
Postrzegam właściwości i kolory temu takich myśli mam tu nawał
Mam w sobie wzorce, które nie pasują do tego co tu funkcjonuje
Temu szereg komplikacji wobec świętości wciąż to powoduje
Próbuje się w tym odnaleźć, wszystko jedno mi - wiadome
Tylko Bóg wie w jaką idę stronę, gdy wszystko jest mi nieznajome...
Ja się radośnie uśmiecham, bo w tym jest dużo światełka
Wtedy naturę swą wznoszę, czując się jak wyjątkowości perełka
Czym dalej jestem od świata tym lepiej się czuję
Godząc wtedy wszystko w sobie, bo konwencji nie pojmuję...
Jednak widzę zakłamanie, widzę obłęd który się tu toczy
Jeśli masz to postrzeganie to ta sytuacja nas jednoczy...
Nie będę się z tym kłócił, trzeba się więc dopasować
Swą piosenkę będę cicho nucił - by ognia w sobie nie zmarnować...
Gdy patrzę na drzewo, mógłbym o nim opowiadać w nieskończoność
Co ma to do konwencji, gdy wykazuję inteligencji taką złożoność...
Jednak to mnie tak nie wzrusza, jestem tu nieustraszony
Bóg wciąż mnie podtrzymuje, bym bez zmartwień czuł się wyzwolony...