Odpoczynek

.... .... .... .... .... ....  Odpoczynek

Jestem głupi, czy zapomniałeś?
Jestem nikim, czy nie wiedziałeś?
Ale w tym są promyki boskości
By się cieszyć z tej doskonałości
Która funkcjonuje bezbłędnością
Wieczną kosmosu logiką - świętością
Wszelkie dążenia tworzą napięcie
Miłość jak lek niech weźmie w objęcie
Żeby móc spokojnie zamknąć oczy
Bo spanie na nowo mocą jednoczy
Weź już nie bądź taki umysłowo nienaturalny
Zamknij oczy aż zdarzysz się totalny
I bądź elastyczny, tak jak to czujesz
Wtedy harmonią świętą powibrujesz
Gdy jesteś pusty, nikim tak wiecznie
W tym nieograniczoność płonie niebezpiecznie
I wszystko jak szczeble tejże jedności
Różne aspekty Boga - absolutności
Więc nie ma podziałów w świadomości
Tylko są różne aspekty naturalności
Niech ona wyżej stanie nad konieczność
Niech Cię nie mami egoizmu wieczność
Weź spróbuj żyć ciesząc się tym co się zdarza
A żaden błąd niechaj Cię nie przeraża
Tylko zamknij oczy i wzbij się w naturalności
Jak drzewo rosnące do granic wolności
Wijące się potęgą Boga - totalne i szerokie
Widoczne wszędzie - bo takie wysokie!
Gdy jesteś wielki każdy Cię widzi - dostrzega
A malutkich się depcze - po nich się biega...
Rośnij naturalnie celebrując wszelkie zdarzenia
A pierwotność wzbije się poza wyobrażenia...
Wszystko możesz, tylko zadbaj o odpoczynek
Bo to najlepszy dla Ciebie w tym pędzie uczynek...