Jak nocny pustelnik z kocimi oczami przez świat idę sobie
W wszechświat wycofany - to wszystko się dzieje teraz w mojej głowie
I widzę z miejsca te prawa kosmosu na przekór chaosu
Wśród ludzi, którzy nie widzą w tym żadnego patosu
Żyjący w burdelu, który sami stworzyli
I śpiewam to co dnia - by tacy jak ja wiecznie tu żyli...
To my wycofani w sobie zadufani z wielkimi oczami
Kroczymy tu co dnia własnymi ścieżkami
Z własnymi mocami ze światła promieniami
Kocimi ruchami z wolności prawami
Niezależnie ponad podziałami swoimi osobowościami
Kierujemy miłością goniąc za marzeniami
Z własnymi sprawami podobnymi problemami
Niewiarygodni z prawdą między tęczówkami
Gdy widzimy przenikliwie swymi źrenicami
Doświadczysz tego tylko z wyjątkowymi osobami...
Często z biednymi, częściej z ćpunami
Gdy świat narzuca motywy, a my kierujemy się swymi wartościami...
Na przekór schematom, na przekór temu by się wzbogacić
To nie nasza logika, bo my wolimy wszystko tracić...
I nic już nie mając, samotni na tle bezkresu
Jesteśmy wciąż Ci sami, wewnętrznie bogaci - nie trzeba biznesu
A idąc na poświęcenie, czuć jedynie że zawsze się traci
A zyskując na prawach iluzji jest się daleko od sióstr i braci
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Odwiedzaj mnie częściej! :)