Obraz nasz wspólny kreowany przez nasze umysły
Gdy nadawaliśmy tempa ich falami i oczyszczały się zmysły
Rozpalała istota tymi działaniami, jak ogień, gdzie nowe pomysły
I tkwią one dalej, w wolności przestrzeni, nicości źródła nie wyschły
Tylko trzeba się umieć na nie otwierać - na jej przypływy
A jest tak, gdy druga osoba jak klucz adekwatny, który pasuje w Twoje motywy
Bo to się zdarza wybierając między dwoma zjawiskami
Docieraniem do głębin oraz ślepym życiem z mentalnościami
Ale jak się przełamać kiedy te mentalności realnie funkcjonują
Jako mechanizmy, przy których ludzie harują i inwigilują...
I Ci ludzie, choć mentalnie urojeni, ułomnie skrzywdzeni
Są bardzo potrzebni w tych iluzjach wśród zieleni
Bo bez nich nie przetrwałyby stworzenia piękniejsze
Które nie mają takich zdolności, ale za to są czujniejsze...
Choć Ci z mentalności ziarnami, nie potrafią docierać
Oni swą częstotliwością ślepo próbują porzerać
I oddalają tym od wolności w przestrzenie ciemności
Gdzie zimna mentalność bez piękna i miłości
Tu życie nabiera próżnych wartości w klimacie straconej wolności
I tak się toczy ta bajka, że nic nie jest pewne w świecie zaściankowości...
Bo nagle się zmienia powietrze, bo już smugi chemią przeżarte
Płyną łagodnie na wietrze, wchłaniane oddechem i przez oczy otwarte
I samochodów ruch na wieczność jak kat tu ustawiony
Zmusza do kaszlu, gdy układ oddechu jest przewrażliwiony
A na każdym kroku jakiś człowiek żyjący problemami
Jak potwór papierosami już smrodzi z piekła wydechem nosa otworami
I przeraża mnie ten widok, ale wyjść trzeba, gdy smog elektroniczny
Choć mam orgonity, to czuję zakłócony rytm biologiczny
I trzeba się ruszyć, być w ruchu jak koty, by spocząć w obserwacji
Chodząc swoimi ścieżkami łamiąc schematy narracji...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Odwiedzaj mnie częściej! :)