Paradoks Medytacji
W życiu najważniejsza jest medytacja, a kontemplacja jest tylko słabym substytutem stanowiącym kompensację braku medytacji. Koncentracja i intelektualizm nic nie znaczą.
Medytacja to wykroczenie poza umysł, by poczuć uniesienie i błogość. Zostaje uwolniona ogromna inteligencja.
Kiedy utożsamiasz się z umysłem to nie możesz być inteligentny, bo to tylko narzędzie. Narzędzie nie powinno być Twoim Panem, bo przecież jesteś nieskończony, jesteś wiecznym kontinuum istnienia wszechświata, źródłem przenikającym świadomość. Umysł to tylko jedno z wielu narzędzi do codziennego działania. Jeżeli potrafi się z niego korzystać to jest bardzo dobrym sługą, a jeżeli nie to będzie wykorzystywał Ciebie i sprowadzi destrukcję i problemy.
Celem życia jest światło🌈, a nie umysł 😉🙏
Powrót do źródła, obudzenie z sansary, przezwyciężenie iluzji, a nie zmysłowy raj dla konsumpcjonizmu. Każda część ciała to tylko narzędzia, istotą życia jest wnętrze. Ono z tego właśnie miejsca jest kontinuum własnej opowieści która nie ma znaczenia wobec całego wszechświata, ale warto być może słuchać intuicji, być może warto być odważnym. Być może warto do czegoś dążyć, ale też bez ambicji, a po prostu sposobami, które nie są destrukcyjne dla zdrowia i harmonii z Wszechświatem. Bycie Zen jest obecnością skupienia na jednej rzeczy na raz, by samoświadomie z samokontrolą niczym wyćwiczeni jogini zawsze skupić się tylko na jednym, łatwo, bez wysiłkowo, bez ambicji, ale naturalnie skupiając na prawidłowym oddechu, na wiecznym teraz.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Odwiedzaj mnie częściej! :)